Vier dagen geleden is Gerke in Frentsjer bij ons aan boord komen logeren. Daar zijn we heel blij mee. Zo'n derde paar handen komt altijd van pas in de sluizen en vooral gisteren in De Lemmer. Toen gingen we in file door het centrum en de oude sluis. Hoe kwamen we daar verzeild?
Het plan was
dat Gerke in De Lemmer weer door zijn vader zou worden opgehaald
nadat we lekker met z'n drieën uit eten waren geweest. Dat liep
anders. Er was in de gemeentelijke jachthaven en langs de oevers geen
ligplaats meer te vinden. Dus voeren we terug de Zijlroede op, waar
we in de file kwamen. Moesten net op dat moment alle deelnemers aan
het IFKS Skûtsjesilen door de sluizen naar buiten om daar de
volgende dag een wedstrijd te zeilen. Een deel van de vloot, skûtsjes
en grote begeleidingsschepen dacht de drukte bij de Prinses
Margrietsluis te mijden en door het centrum van De Lemmer te varen.
Maar te veel deelnemers hadden de zelfde gedachte en met die file
raakten wij ook door de brug het centrum in.
De oude sluis kon
die grote aanloop niet zo snel verwerken en omdat de oevers al
dubbeldik belegd waren, moesten de door-vaarders hun schip al sturend
en drijvend op één plaats houden en konden zo nu en dan een stukje
opschuiven. Het ging heel, heel erg langzaam vooruit. Op de skûtsjes
was tijd genoeg om bij de terrassen aan het water dienbladen met bier
te bestellen. Er was zelfs tijd genoeg voor meerdere rondjes
gerstenat. De stemming werd vrolijker en de muziek luider.
Al
half in de sluis, riep de sluiswachter dat het te vol werd en we
achteruit moesten. Hoe krijg je een hele file, de kom voor de sluis
lag ook bomvol en we hadden ons net door een smal open stukje
gemanoeuvreerd, in de achteruit. Niet dus. Schuin, half in de
sluisingang, die is smaller dan de sluis zelf, met het derde handje
van Gerke met een stootwil op de sluishoek, past het net en net niet.
Even het anker tegen de sluismuur en als de sluisdeuren dan dicht
zijn, kunnen we een beetje achteruit en moet het precies gaan. De
giek van een skûtsje probeert ons op de andere zijde te raken. De
mannen zijn niet enthousiast om te helpen, het laatste bier gaat net
rond. Met krachtige Boonstra-stem roept mijn kapitein ze tot de orde
en dan is de snelste drinker zo hulpvaardig om ook die kant van onze
boot in de gaten te houden.
Krasvrij en blij dat we de rust
weer kunnen opzoeken, gaat het anker uit in de kom voor de sluis naar
de Noordoostpolder. Tijdens onze tocht hadden we de lange rijen, het
lijkt wel of al die 61 skûtsjes met aanhang deze dag ook hebben
uitgekozen om uit eten te gaan, al zien staan. Ons etentje wordt dus
niks. De kapitein gaat pannenkoeken met kaas bakken. Is ook lekker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten