Royan, Frankrijk, 30-4-2009

Royan, Frankrijk
Eindelijk een andere afzender boven dit kattebelletje. De 24ste zijn we ’s morgens om zes uur vertrokken. Nog donker; maar de zon komt al snel prachtig op. De wind komt ruim van achteren en we hijsen dan ook alle zeilen die we hebben. Om kwart voor tien zijn we al voor de haven van Royan en we wagen het erop, om met nog twee uren afgaand water voor de boeg, binnen te varen. De dieptemeter geeft zo’n 1,80 mtr. als minste aan. Precies op tijd dus.

Na nog één mooie zonnige dag, begint het te regenen. En dat doet het nog steeds. We hebben ons dan ook vanmorgen voor de televisie genesteld om naar Koninginnedag te kijken. Als echte oudjes, halen we herinneringen op. Vroeger ging ik van de lagere school met meester, natuurlijk op een oranje versierde fiets, naar het gemeentehuis in Bergum. Zongen de burgemeester toe; en weer terug naar huis.

Eén keer kwam de koningin, toen nog Juliana, met de auto van Leeuwarden naar Groningen. Mijn lagere school in Noordbergum stond aan die weg. We kregen allemaal een vlaggetje in de hand en stonden langs de straat te zwaaien. Na een hele tijd wachten, kwam er een grote zwarte auto aan en reed met vaart voorbij. “De auto van de begeleiding”, legde meester uit. Helaas kwamen er geen auto’s meer. Het vlaggetje mochten we houden.

Cees daar en tegen mocht met de wielerclub deelnemen aan het defilé bij Soestdijk. Toen het nog donker was, vertrokken ze per fiets vanuit Bergum naar het paleis. Daar aangekomen gelooft ie dat zwaaien naar de koningin wel en zoekt een mooi plaatsje in het gras om al die drukte eens te bekijken en een tukje te doen. Als de anderen weer terug komen van ’t afgeven van het suikerbrood, moet er nog terug gefietst worden. “Ik was de enige die nog fit was.”

We zeggen net tegen elkaar dat Apeldoorn het best leuk heeft georganiseerd. Dat met die open bus en een tegemoet komende optocht is eens weer wat anders. Het is voor het Koninklijke gezelschap ook een geluk dat ze dat zo hebben gedaan, anders was iedereen op dat kuispunt uitgewaaierd om te wuiven en handjes te geven. Was het heel anders afgelopen; en we vinden het nu al erg genoeg voor al die toeschouwers.

Geen opmerkingen: