Cees en Luitzen liggen al, als Popke en ik de boulevard van Fécamp oprijden. Er zijn parkeerplaatsen genoeg, maar ze zijn allemaal bezet en er staat ook geen parkeerhavenmeester klaar om ons een plekje te wijzen. "Die was trouwens vandaag ook voor ons niet aanwezig, en daarom ben ik maar op dezelfde plek als op de heenreis gaan liggen" zegt Cees. Nou dat hebben we gemerkt. Eerst wil er iemand langszij komen, terwijl voor zijn bootafmeting nog genoeg plaats is aan de drijvende steigers en wij aan lange touwen aan de kade liggen. Dan komt er een warm aangelopen schipper die zijn, volgens hem, vaste ligplaats komt opeisen. We schuiven naar voren op en nu staat de auto toch niet meer zo dichtbij als gedacht.
Die auto is echter wel een uitkomst. Elke toeristische bezienswaardigheid uit De Groene Gids van Michelin, is gemakkelijk te bereiken, mits natuurlijk binnen redelijke reisafstand. We volgen de kust en doen de overbekende vakantietrekpleisterplaatsen aan. Het is bijna nergens hinderlijk druk. Maar op Mont St. Michel staat in het winkelstraatje een voetgangersfile van heb ik jou daar. We geloven het verder wel en blijven zoveel mogelijk langs de zee rijden. Je moet de "Antje C" toch in de gaten houden nietwaar?
Het bootteam doet deze uithoek bij Saint Malo echter niet aan en heeft koers gezet naar Guernsey. Terwijl zij daar met moeite een plekje krijgen in de buitenhaven, er komt ook een regatta binnen met veel deelnemers, probeert het autoteam een hotel te vinden. Na twee uren zoeken en vier deuren met daarop een bordje "complet", zijn we bereid elk bed te nemen wat nog beschikbaar is. En dat lukt, er is zelfs een douche met bad bij.
Verder hebben we een fijne week. De auto brengt ons langs de invasiestranden en krijtrotsen van Normandië. Het is meestal droog en zonnig weer, alleen de wind heeft zo nu en dan kuren. Daar hebben ze op de boot dan weer meer last van, maar tot nu toe hebben ze elke dag kunnen varen. Ze wisselen een mooie zeildag af met één op de motor en ook de golfhoogte varieert van 2 mtr. tot vlak water. Het tij is redelijk gunstig, wat aanvaardbare vertrek- en aankomsttijden op levert. Alleen in Ouistreham wordt het een latertje. Pas rond tien uur 's avonds kunnen we met z'n vieren aanschuiven voor het dagmenu van onze kok.
Nu is het avond en hebben we regen, hagel en onweer. We lopen even naar de havenmond voor een kijkje en een kiekje en zoeken de warmte van een restaurant op. Het is hondenweer. Dit belooft niet veel goeds voor de komende dagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten