De dag van vandaag is bijna om, als we terug komen op de boot. Met de “Druppel”-buren zijn we naar de feestelijkheden rond de Classic Regatta geweest: schepen besproken, doedelzakken bekritiseerd, mensen bekeken en vanaf het verwarmde terras, op afstand, naar de band geluisterd. Toen de muziek echt niet meer te overstemmen was, werd het tijd voor ons “jongeren”, om hun bedje op te zoeken.
Een week liggen we hier nu. Dat moet ook wel, want de aanbieding is, betalen voor vier nachten en dan zeven blijven. Als echte Nederlanders, gericht op zegeltjes en koopjes, kun je dat niet aan je voorbij laten gaan. De tweede reden, om wat langer te blijven liggen, is het bezoek, volgende week, van onze beide jongens. Zij komen met de auto en hier zijn we gemakkelijker te bereiken dan op de Kanaaleilanden. Guernsey is de volgende haven op onze koers. Als we daar door slecht weer vast zouden blijven zitten, wordt het op visite komen wel heel erg omslachtig.
Dus ruimen we de logeerkooien op, maken schoon en slaan tassen vol boodschappen in. Kijken ’s middags naar de Tour de France op televisie en lopen of fietsen een stukje. Luieren wat, lezen een boek of maken een puzzeltje. In de avond klessebessen we met de buren, onder het genot van een hapje en een drankje. Halen pizza’s en gaan een avond buiten de deur eten. Kortom, alles doen en laten wat varen zo fijn maakt.
Volgende week gaan Cees en ik scheiden; wel van tafel, maar niet helemaal van bed. De opzet is, dat de ene zoon stuurman wordt bij Cees aan boord en de andere mijn privé chauffeur. De bootbemanning zal het waterige deel van de kust verkennen, het autoteam neemt de kustwegen voor hun rekening. In de havens komen ze dan weer bij elkaar, mits de varende ploeg natuurlijk niet op een eiland blijft liggen. Ook als ze ’s morgens heel vroeg willen vertrekken, zoekt het walteam een hotelletje op. Ik ben wel solidair met Cees, maar uitslapen en daarna een warm bad, is erg verleidelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten