Door de harde westenwind van de laatste dagen, lukte het pas afgelopen vrijdag Amsterdam te bereiken. De tallships lagen dus al allemaal aan de kades afgemeerd, maar daar hebben we nauwelijks iets van gezien. Het was zo ontzettend druk op het water, dat al onze aandacht nodig was bij het er tussendoor laveren op het IJ. De stootwillen moesten zelfs uit om de verschillende botsboten van ons af te houden.
De politie zorgt er voor dat iedereen de stuurboordwal houdt en daardoor krijg je dan een soort snelweg met in het midden een klein stuk open water. Jammer genoeg mis je de rij/vaarstroken, zodat de kolkende massa wel dezelfde kant op vaart, maar kriskras door elkaar. Ook wordt de middenberm naar behoefte breder gemaakt voor passerend vrachtverkeer. Daar tussen door steken dan nog de vele ponten over. Je mindert dan vaart om een gaatje open te laten en hoopt dan de rechter-, linker- en achterburen niet toevallig een andere kant opkijken, net een flesje ontkurken of een hand uitsteken naar de hapjes, anders schuift de hele handel op elkaar.
Daarnaast zijn er nog rondvaartboten en oude driemasters met gasten die niet het hele rondje varen en plotseling besluiten om naar de andere weghelft over te steken. Omdat het hard waait en ze geen boegschroef hebben is de draaicirkel gigantisch en vormen ze een enge wegversmalling. Niet iedereen komt er krasvrij door, wat in deze tijd van recessie weer volop werk voor de winterschilder oplevert. Wij kunnen iedereen ontwijken en proberen ergens een ligplaats te vinden.
Misschien kunnen we langszij bij Wubbo Ockels met zijn vier miljoen kostende CO2-neutrale Ecolution. Onze Antje C is ook een groene zeilboot met zes zonnepanelen en een windgenerator. Deze zomer hebben we slechts twee uur walstroom gebruikt voor de wasmachine, de rest van de was is op handkracht gedaan. Alleen moet de dieselolie nog worden vervangen door biodiesel, maar dan vaar je op de motor altijd in zo’n patatlucht en dat is niet bevorderlijk voor de lijn.
De politie zorgt er voor dat iedereen de stuurboordwal houdt en daardoor krijg je dan een soort snelweg met in het midden een klein stuk open water. Jammer genoeg mis je de rij/vaarstroken, zodat de kolkende massa wel dezelfde kant op vaart, maar kriskras door elkaar. Ook wordt de middenberm naar behoefte breder gemaakt voor passerend vrachtverkeer. Daar tussen door steken dan nog de vele ponten over. Je mindert dan vaart om een gaatje open te laten en hoopt dan de rechter-, linker- en achterburen niet toevallig een andere kant opkijken, net een flesje ontkurken of een hand uitsteken naar de hapjes, anders schuift de hele handel op elkaar.
Daarnaast zijn er nog rondvaartboten en oude driemasters met gasten die niet het hele rondje varen en plotseling besluiten om naar de andere weghelft over te steken. Omdat het hard waait en ze geen boegschroef hebben is de draaicirkel gigantisch en vormen ze een enge wegversmalling. Niet iedereen komt er krasvrij door, wat in deze tijd van recessie weer volop werk voor de winterschilder oplevert. Wij kunnen iedereen ontwijken en proberen ergens een ligplaats te vinden.
Misschien kunnen we langszij bij Wubbo Ockels met zijn vier miljoen kostende CO2-neutrale Ecolution. Onze Antje C is ook een groene zeilboot met zes zonnepanelen en een windgenerator. Deze zomer hebben we slechts twee uur walstroom gebruikt voor de wasmachine, de rest van de was is op handkracht gedaan. Alleen moet de dieselolie nog worden vervangen door biodiesel, maar dan vaar je op de motor altijd in zo’n patatlucht en dat is niet bevorderlijk voor de lijn.
De ligplaats langszij is niets geworden en ook in de stad konden we geen vrije vijftien meter vinden. Daarom zijn we naar Spaarndam uitgeweken. Daar hebben ze midden in het water een wachtsteiger gemaakt voor de twee sluizen, één naar Haarlem en de andere naar de stad zelf, en de verkeersbrug in de A9 naar Beverwijk. Wij hebben zelf bedacht dat je hier ook best mag wachten tot de uittocht van Sail 2010 op aanstaande maandag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten