Koarnwertersân, 14-8-2010

Afgelopen dinsdag mocht ik kiezen wat we gingen eten en waar we die dag naar toe zouden gaan. De één is kip met gebakken aardappelen en witlof in honingsaus geworden en vruchtenyoghurt toe. De andere was het IFKS skûtsjesilen op de Heechermar. En we troffen het; er stond een windkracht vijf met uitschieters en dus lagen we de hele dag voor anker langs het wedstrijdveld flink te schommelen. Voor deze keer maar geen slagroom op het toetje.

Over de zeilvoering waren de schippers het gelukkig niet eens. Sommigen hadden alle zeilen bijstaan, velen hadden één keer en een enkeling zelf twee keer gereefd. Die met alles er nog op houden we in de gaten, ze gaan soms wel heel erg scheef. Als cadeautje voor mijn verjaardag zal er toch wel eentje omgaan? Siete Meeter uit Leeuwarden met zijn “Sûn en Wol” bracht mijn wens in vervulling door de grootschoot net iets te lang vast te houden. Niemand raakte gewond, zodat ik nu zonder schaamte kan toegeven dat je toch stiekem hoopt dat er iemand om slaat op die dag dat jij er bij bent.

Deze zomer zijn we twee keer naar het skûtsjesilen geweest, maar het is meer dan dertig jaar geleden, dat we de laatste keer naar een kampioenskips-silerij zijn wezen kijken. Toen was het bij een wedstrijd op de Veenhoop, voor anker met de motorboot van Cees z´n vader. Veel kijkers met boten en allemaal voor anker, draaiende winden, golven van een kleine meter hoog door zeilende skûtsjes op ondiep water en dus een onmogelijke knoop van ankertouwen en kettingen. Naast het omslaan van een skûtsje het andere vermaak bij deze wedstrijden.

Destijds bleef ons anker gelukkig vrijgezel en we genoten dan ook volop van de ruzie bij de buren. Het was een koude dag en ze vertikten het om het water in te gaan. Er kwamen messen aan te pas om touwen door te snijden. Tegen de avond toen iedereen naar huis was, besloten we om een zoekrondje te maken. We zijn al aan het plannen maken om onze Friendship 28 te bouwen en het budget is van dien aard dat een gratis anker erg aantrekkelijk is. Na lang zoeken en blauw van het niet al te warme water, hebben we geluk. Jaren later kregen we op het Lauwersmar iets in de schroef en wilden snel voor anker gaan, maar: Vergeten het ankertouw vast te maken! In de Zoutkamperril bij Schildhoek hebben we ons “skûtsjesanker” terug gegeven aan het water.