Het schoot al lekker op, richting Spaanse grens. De planning was om nog twee tussenstops te maken met de caravan en dan de Spaanse woordenboeken in het dashboardkastje te leggen. Met alleen de auto nemen we de wegen, weggetjes, paden en zandpaden zo dicht mogelijk bij de kust, maar met Flipper erbij, hebben we wat meer breedte nodig. Zo twijfelden we nog even of we het smalle weggetje richting zuiden, midden door het bos wel zouden nemen. Maar een vrachtauto die vermoedelijk ook had ingezien dat de weg wel heel erg smal en onvlak was, verspert ons de weg.
De Spaanse chauffeur komt bij ons autoraam uitleg geven. Tegen zo'n stroom van vreemde woorden kan onze kennis van “si en no” niet op. We gaan over op gebarentaal. Zijn rechter voorwielen zitten naast de weg tot hun assen in de modder. Het laadgedeelte sluit de hele weg af voor het andere verkeer. Dat is er niet en wij zijn alleen met onze alsmaar Spaans doorratelende hulpvragende vrachtwagenchauffeur.
Cees neemt de leiding en koppelt Flipper af. De Spanjaard stapt bij hem in de auto en ze gaan op zoek naar hulp. Ik krijg de sleutels van de caravan en mag als een soort van verkeersregelaar achter blijven. Het begint een beetje te regenen. Onder een boom probeer ik droog te blijven. Achter in de auto ligt nog de handel om de poten van Flipper uit te draaien en zonder die steunen kiept ie achterover als je binnen gaat zitten.
Na één camper en één personenauto komen de beide mannen terug met een werkauto met drie gemeentemannen. Eentje van hen spreekt Spaans en dat maakt de procedure een stuk gemakkelijker. Er wordt zand weggeschept om een vlakkere rijweg te maken. Het straatnaambord wordt verwijdert om rijruimte te krijgen. De sleepkabel wordt tussen de beide achterkanten van de auto's uitgebracht. Beide geven ze flink gas, de ene achteruit en de andere voorruit. De vrachtwagen schiet los. Jammer, maar wel spannend, dat zijn remweg langer is dan die van de gemeente en ze elkaar inhalen. Er sneuvelen wat achterlichten, maar de weg is weer vrij.
We kunnen weer. De volgende dag gaan we eerst diesel tanken. Als de Kia weer wordt gestart brandt plotseling het irritante lichtje, controle motormanagementsysteem, weer. Met de gaspedaal tot de vloer komt het toerental van de motor niet hoger dan 2500 toeren. Dat is geen motorkracht waarmee je een caravan nog twee weken door de Spaanse Pyreneeën trekt. Weer naar een Franse garage en maar weer een duur onderdeel vervangen, dat achteraf toch niet het euvel veroorzaakt? Nee, we gaan terug.
Via de tolwegen. We rekenen er op dat je tol moet betalen omdat ze de hoogste bulten en diepste dalen er uit hebben gehaald. En dat is ook wel zo. Slechts een paar keer houden we de adem in of we boven komen of niet. Onze kilometerteller haalt dan bij lange na niet de minimum snelheid op snelwegen. Maar op de derde dag komt België in zicht. We rijden via Brussel naar Antwerpen om de Schelde-tunnel te mijden. We zijn bang dat we niet weer uit de tunnel omhoog kunnen komen. Terug in Nederland gaat Kia naar zijn eigen garage, waar we zonder taalbarrière kunnen uitleggen dat we er helemaal “flauw” van zijn. Het lijkt wel of er onbekende krachten bezig zijn die niet willen dat we Spanje bereiken.
3 opmerkingen:
dit is heel wat anders dan varen.
Wat een enorme klus is de bouw van jullie boot geweest! Mooi geworden.
Tja, op deze Kia geen 7 jaar garantie? Het zij jullie niet gegund en in Dokkumer Nieuwe Zijlen is het weer koud. Volgende keer maar een Toyota, wij weten er nog wel een......
Groeten vanaf Zilla
De bouw van de boot was veel werk, maar we gaan er nu weer volop van genieten. Laten we al die auto-sores even achter in de haven. En Zilla als die Toyota van jullie het mocht begeven, mogen jullie onze, door een goede Nederlandse garage, Kooistra uit De Pomp, gerepareerde Kia wel een dagje gebruiken.
Een reactie posten