Een familie-weekend. Als we vrijdagmorgen van onze boot vertrekken, miezert het een beetje. Onderweg in de auto naar Lauwersoog worden de druppen steeds steviger. Onder de koffie met gebak in Zeezicht wordt het droog. Snel alle tassen en rugzakken op één grote hoop, met mij er bij als oppas. De rest gaat auto's parkeren en fietsen afladen. Dan begint het te regenen. Nee, geen gewone regen, stortbuien die maar niet willen ophouden. Zelf heb ik een paraplu, het hoofd blijft droog, maar mijn spijkerbroek kan ik uitknijpen. Ook de rugzak op mijn rug krijgt de volle laag. Over de tassenstapel gooi ik twee regenjassen. De bovenkant blijft droog, maar de riolering kan zoveel hemelwater niet verwerken en vormt een rivier om onze spullen van zo'n 10 cm diep.
Het regent zo hard dat ook de rest van de feestgangers doornat zijn geworden op 't stukje parkeergarage - tassenbult. Omdat we onze eigen fietsen meenemen, moeten we buitenom naar de loopplank van de veerboot. Geduldig blijven we voor 't gesloten hek staan. Natter dan nat kunnen we niet worden. De kaartjescontroleur bekijkt vanuit zijn hokje de lucht nog maar eens en komt tot de conclusie dat het voor de afvaart niet meer droog wordt en komt tenslotte toch maar het hek openen. “Kaartjes graag!” Als ik ze uit mijn rugzak pak zijn ze al nat en de huidige stortbui geeft ze de genadeslag. Het apparaat kan de streepjescode van de bestelde E-tickets niet meer lezen. Met de hand moet elk cijfertje worden ingetoetst. Geeft niet, natter dan nat kunnen we niet worden.
Op de boot naar Skiermûntseach drogen we een beetje op. Door de dikke druppen op de ramen zien we niets van de Zoutkamperlaag of de slenk naar de veerboothaven op 't eiland. Op de fiets naar het gehuurde huisje, het regent nog steeds, laten we het water weer in onze broeken en tassen trekken. Aan de Badweg vinden we ons logeeradres. Het is een 12-pers huis met aardig wat cv-radiatoren. We versieren ze allemaal. De rest gaat in de, gelukkig, aanwezige droger. Voor de broodnodige boodschappen laten we ons nog maar een keer nat regenen.
De volgende dag breekt de lucht zo nu en dan. Na een feestelijk ontbijt en het uitpakken van de 22 juni cadeaus, nieuwe Tomtom om naar Groningen te rijden voor een intiem dineetje en 's avonds kaartjes voor Youp van 't Hek, vertrekken we als de buien daar vallen. Via de Berkenplas en het Bunker-uitkijkpunt belanden we op 't strand. Als dan de regen weer volop hier valt, voegen de 3 mountainbikers zich weer bij de “jonge oudjes” die de kortere route fietsten. Het strandhotel is zo vol met “schuilers”, dat ze met een paraplu onder de doorlekkende parasols buiten zitten. Dit is kiezen tussen twee kwaden: dan laten we ons liever weer doornat regenen op de fiets dan hier zo te zitten koukleumen.
's Avonds als we bij het feestdiner met champagne klinken op het 40 jaar één voordeur delen, wordt het droog. Zondag zien we zelf de zon en worden we nat van 't zweet om op de schelpenpaadjes de duinen op en neer te karren. Maandag blijft de zon schijnen tijdens de koffie met alweer gebak in het nu lege strandhotel. Zelfs op de veerboot terug kunnen we door de ramen de zon zien. Tijdens het afsluitende patatje met kibbeling op Lauwersoog begint het wat te miezeren. Op het stukje lopen naar Antje C staat de kraan weer wijd open. Het hindert ons helemaal niet. We hebben een prachtig feestweekend gehad en de tassenbodems, een stuk dik karton in plastic verpakt, waren toch al niet meer droog te krijgen.
1 opmerking:
Hallo Robijntjes, gefeliciteerd! Toch een hele prestatie. Zo te zien op de foto's was het op Schier best schier weer.
Onze langste woontijd zit erop, volgende week dinsdag staat de trailer voor de nieuwe deur, dan gaan we in ons nieuwe stulpje.
Groeten vanaf Zilla
Een reactie posten