Mariehamn, Finland, 3-7-2014

Mariehamn ligt op een één mijl brede strook land aan de zuidzijde van de grootste van de Åland eilanden. De stad neemt de hele breedte in beslag met aan beide zijden een jachthaven. De oostelijke jachthaven ligt veel beschutter en is dichter bij het winkelcentrum, maar je moet er een stuk voor omvaren. De westelijke, waar wij sinds gisteren liggen, ligt voorbij de kade van de grote veerboten en wordt door de meeste buitenlandse zeilers aangelopen. Op het havenkantoortje kopen we, de juiste etiquette in acht nemend, in plaats van de Finse de eigen gastenvlag van de Åland eilanden.

Vandaag werd er een winderige natte dag voorspeld, dat betekende blijven liggen en de fietsen op de steiger. In de oude houten winkels is het gezellig druk. Op het pleintje worden muziek-, drink- en televisietenten opgebouwd om dit weekend voetbal Brasil te vieren. De eetterrassen aan de haven zijn druk bezet. Wij fietsen door naar de museumhaven.

We zijn er helemaal alleen. De deur van het motormuseum staat wijd open. Langs de oude botenhuisjes naar het eind van de pier met het kapelletje. Muren van hout, dak van hout en de deur gaat open door een houten pin uit het oog te trekken. Binnenin ook alles van hout. Nog echte kerkbanken: een paar schragen met een plank er op. Maar het mooiste is de collectebus: een uit een boomstam gemaakt nestkastje. Buiten vallen een Visdiefvader en moeder ons aan, omdat hun jongen tussen de kerkbestrating zitten. De kleine houten bootjes die er liggen maken de sfeer compleet. Iemand heeft het begrip museum, oud en van hout goed in z’n oren geknoopt en heeft zijn “nieuwerwetse” buitenboordmotor in houtnerf-patroon geschilderd.

Verderop staan bij een rij wasbakken een groep vrouwen te werken. Nieuwsgierig wat voor vis ze aan het schoonmaken zijn, fietsen we er naar toe. Niks geen vis, leggen ze ons vrolijk en vriendelijk uit. In de eerste week van juli worden volgens traditie de vloerkleden gewassen. Vroeger gebeurde dat op de grote stenen langs het water, maar om watervervuiling te voorkomen heeft de overheid deze oplossing bedacht.

Op de wasbakken zijn houten vlonders geplaatst. Met de er bovengeplaatste kranen wordt zeewater aangevoerd. De vloerkleden moeten geschrobd worden met zeep van dennenappels en daarna goed gespoeld. Het afvalwater wordt opgevangen en gereinigd. Om het extra aantrekkelijk te maken het sopwerk hier te doen, staat er een gloednieuwe kruiwagen klaar om de kletsnatte en waterzware matten te vervoeren naar de meer dan één meter brede wringer en de geplaatste ophangrekken.

De voorjaarsschoonmaak dus, concluderen wij. O nee, lachen de vrouwen, dat is zo ouderwets, alleen de vloerkleden, maar dan wel in de eerste week van juli. We wensen hun veel zon toe bij het drogen en kijken nog eens naar de lucht. Staand op de trappers komen we net droog thuis. Het begint pittig te regen. Snel halen we even een bezem door de kajuit en nestelen ons lekker lui met een boek op de bank.