Het heeft een tijdje geduurd, maar we
zijn in het gebied rondom Rügen in Oost Duitsland aangekomen. Dit is
de derde keer op eigen kiel. In 1995 was dat, op doorreis naar
Bornholm, voor drie dagen. Door de dikke mist moesten we twee keer,
beppe vertelt uit de tijd dat er nog geen kaartplotters waren,
omkeren vanwege het slechte zicht. Maar in 1991, anderhalf jaar na de
val van de muur, was het een ware ontdekkingstocht.
Net zoals de vorige keer doen we nu ook als eerste het dorp Vitte op 't eiland Hiddensee aan. Toen bakte de warme bakker net zoveel brood per dag als al die jaren er voor. De paar bezoekende boten in de haven moesten het zonder doen. Nu is er een Edeka supermarkt en is er geen echte bakker meer. Iemand had zijn keukenraam wijd open gezet met tuinbanken er voor en een bordje bij de weg. Het menu bestond uit kip en kip. Tijdens het klaarmaken van onze bestelling, konden we live het proces volgen. Vader pakte een kip van stok, samen met de kinderen werd ie kaal geplukt, dan verdween het dier even uit het zicht en toen was onze kipsnack klaar. Deze week konden we het 'cafetaria' niet terug vinden tussen de vele eetgelegenheden.
Door naar Stralsund. Toen afmeren aan de kade naast verroeste installaties, geen voorzieningen, maar enorm enthousiaste vriendelijke mensen en geen havenmeester die geld kwam innen. Vandaag is er in de jachthaven volop plaats en meren we af aan drijvende steigers. Hebben de havenmeesters het te druk voor een praatje en kost één nacht 23 Euro met nog eens 4 erbij voor de toeristenbelasting. De Marienkirche en het Rathaus zijn nog altijd de grote trekpleisters. Toen was het wel duidelijk dat er veel gerestaureerd moest worden. Vandaag vraagt men dan ook entree voor de kerk en krijgt het Rathaus, helemaal ingepakt door steigers en bouwkleden, zijn zoveelste opknapbeurt. Maar sommige dingen blijven precies hetzelfde. De brug richting Greifswald, waar we morgen door moeten, heeft nog precies dezelfde openingstijden als 26 jaar geleden.
Net zoals de vorige keer doen we nu ook als eerste het dorp Vitte op 't eiland Hiddensee aan. Toen bakte de warme bakker net zoveel brood per dag als al die jaren er voor. De paar bezoekende boten in de haven moesten het zonder doen. Nu is er een Edeka supermarkt en is er geen echte bakker meer. Iemand had zijn keukenraam wijd open gezet met tuinbanken er voor en een bordje bij de weg. Het menu bestond uit kip en kip. Tijdens het klaarmaken van onze bestelling, konden we live het proces volgen. Vader pakte een kip van stok, samen met de kinderen werd ie kaal geplukt, dan verdween het dier even uit het zicht en toen was onze kipsnack klaar. Deze week konden we het 'cafetaria' niet terug vinden tussen de vele eetgelegenheden.
Door naar Stralsund. Toen afmeren aan de kade naast verroeste installaties, geen voorzieningen, maar enorm enthousiaste vriendelijke mensen en geen havenmeester die geld kwam innen. Vandaag is er in de jachthaven volop plaats en meren we af aan drijvende steigers. Hebben de havenmeesters het te druk voor een praatje en kost één nacht 23 Euro met nog eens 4 erbij voor de toeristenbelasting. De Marienkirche en het Rathaus zijn nog altijd de grote trekpleisters. Toen was het wel duidelijk dat er veel gerestaureerd moest worden. Vandaag vraagt men dan ook entree voor de kerk en krijgt het Rathaus, helemaal ingepakt door steigers en bouwkleden, zijn zoveelste opknapbeurt. Maar sommige dingen blijven precies hetzelfde. De brug richting Greifswald, waar we morgen door moeten, heeft nog precies dezelfde openingstijden als 26 jaar geleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten