Deze week heeft een lagedrukgebied ons
in zijn greep. Hij vertikt het om op te schuiven en blijft maar
hangen in het grootste deel van Noord Europa met Denemarken zo'n
beetje in het centrum. Dat levert wind op van 7 en 8 Beaufort met
heel veel regen en daar tussendoor een broeiende zon. Gelukkig hebben
we niet zoveel water gekregen als in Berlijn; daar liep een
metrostation onder.
Lang op één plek liggen verveelt snel. Als we na drie nachten Nykobing opschuiven naar Guldborg gaat dat alleen op de fok. Het waait een kleine 14 m/sec en ook bij 't afmeren houdt de wind dat vol. Ruimte genoeg aan de buitenkant van de haven. Het is hoger wal. Bij de eerste poging kan ik zo snel niet afstappen of we zijn al weggewaaid. Tweede poging: een Engelsman komt helpen, vangt heel mooi mijn touw op en denkt dat ie 20 ton met windkracht 6 van opzij wel eventjes kan vasthouden. Waarom zetten die Denen niet gewoon bolders op hun steigers, hadden we al lang vast gelegen. Derde poging: extra hulp is komen aanlopen en drie keer is tenslotte scheepsrecht. De Engelsman komt nog even vertellen dat zo'n groot schip niet met twee man te varen is, maar daar luisteren we al niet meer naar, we zijn druk bezig met de stootwillen. Door stroom tegen wind deinen we behoorlijk.
Na twee nachten zijn we het zat. In een gaatje van deze depressie, voor de volgende dag voorspellen ze oostenwind kracht 8, zeilen we met alles er op richting Vordingborg. Omdat die haven aan de oostzijde helemaal open is, gaan we door naar Stubbekøbing. De havenmeester komt op zijn fiets aansnellen om ons een plek te wijzen en onze touwen aan te nemen. We liggen goed zo. Tot de wind komt. De schuimkoppen staan er dik op in deze voormalige industriehaven en het damwandprofiel weerkaatst die golven, en nog eens en nog eens …
We gaan uit eten op de wal. Ik ga fietsen in de omgeving. Ik zit met regenjas op de picknickbank naast onze boot. We maken een doornatte lange wandeling. Slapen gaat nog het beste in deze heksenketel. Morgen verwachten we weer een gaatje in dit herfstweer. Gaan we hier naar vier deinende dagen heel snel wegwezen.
Lang op één plek liggen verveelt snel. Als we na drie nachten Nykobing opschuiven naar Guldborg gaat dat alleen op de fok. Het waait een kleine 14 m/sec en ook bij 't afmeren houdt de wind dat vol. Ruimte genoeg aan de buitenkant van de haven. Het is hoger wal. Bij de eerste poging kan ik zo snel niet afstappen of we zijn al weggewaaid. Tweede poging: een Engelsman komt helpen, vangt heel mooi mijn touw op en denkt dat ie 20 ton met windkracht 6 van opzij wel eventjes kan vasthouden. Waarom zetten die Denen niet gewoon bolders op hun steigers, hadden we al lang vast gelegen. Derde poging: extra hulp is komen aanlopen en drie keer is tenslotte scheepsrecht. De Engelsman komt nog even vertellen dat zo'n groot schip niet met twee man te varen is, maar daar luisteren we al niet meer naar, we zijn druk bezig met de stootwillen. Door stroom tegen wind deinen we behoorlijk.
Na twee nachten zijn we het zat. In een gaatje van deze depressie, voor de volgende dag voorspellen ze oostenwind kracht 8, zeilen we met alles er op richting Vordingborg. Omdat die haven aan de oostzijde helemaal open is, gaan we door naar Stubbekøbing. De havenmeester komt op zijn fiets aansnellen om ons een plek te wijzen en onze touwen aan te nemen. We liggen goed zo. Tot de wind komt. De schuimkoppen staan er dik op in deze voormalige industriehaven en het damwandprofiel weerkaatst die golven, en nog eens en nog eens …
We gaan uit eten op de wal. Ik ga fietsen in de omgeving. Ik zit met regenjas op de picknickbank naast onze boot. We maken een doornatte lange wandeling. Slapen gaat nog het beste in deze heksenketel. Morgen verwachten we weer een gaatje in dit herfstweer. Gaan we hier naar vier deinende dagen heel snel wegwezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten