Voor volgende week worden noordelijke
winden voorspeld. Daarom hebben we vandaag tegen 5 Beaufort in, al
laverend, de hogere kant van het IJsselmeer opgezocht. Na het zetten
van één reef gingen we iets minder schuin, maar de planten lagen
uit de potten, boeken verlieten hun plank en uit de koelkast druipte
iets onder de deur door op de grond. Voortaan de deksels iets beter
aandrukken.
Vanmorgen uit Andijk vertrokken. Daar waren we, net zoals in Urk, in geen jaren geweest. De laatste keer dat we Andijk hebben aangedaan was een bijzondere. Toen onze Breehorn 37 was afgebouwd, was de spaarpot aardig leeg. Van de werf kregen we de tip van een goedkope tweedehands mast. Daar hebben we een paar jaar mee gevaren.
Toen de bodem van de spaarpot niet meer te zien was, hebben we de gebruikte mast te koop gezet. Er was zoveel belangstelling dat ie meer opbracht dan er voor betaald was. Het enige probleem voor onze koper was het vervoer. Dat hebben wij toen voor onze rekening genomen. Hij moest naar Andijk. In een lang weekend eventjes vanaf Dokkumer Nije Silen heen en weer. Op zaterdag vertrokken we uit Starum zodra de sluis open ging en met alle zeilen bij het IJsselmeer over. Daar werd de mast er af getakeld en nadat de geldzaken waren afgehandeld snel op de motor terug.
Omdat het nog vroeg in het voorjaar was, was het al donker toen de sluis in zicht kwam en natuurlijk waren we net na sluitingstijd. Maar tot onze verbazing stond de sluis open met een bezorgde sluiswachter op de kant die onze touwen aanpakte. “Heb jullie verscheidene keren opgeroepen, maar kreeg geen antwoord. Zou net de reddingsboot oproepen om eens bij dat onverlichte schommelende object te kijken”. Tja de marifoonantenne en het driekleuren toplicht liggen nu op de wal in Andijk en een zeilboot zonder mast gaat met de wind dwars heftig te keer. Hier aan boord is alles oké. Nou ja op wat planten, boeken en etenswaar na. Door het heftige schommelen hebben zij zich als rondvliegende ufo's gedragen.
Vanmorgen uit Andijk vertrokken. Daar waren we, net zoals in Urk, in geen jaren geweest. De laatste keer dat we Andijk hebben aangedaan was een bijzondere. Toen onze Breehorn 37 was afgebouwd, was de spaarpot aardig leeg. Van de werf kregen we de tip van een goedkope tweedehands mast. Daar hebben we een paar jaar mee gevaren.
Toen de bodem van de spaarpot niet meer te zien was, hebben we de gebruikte mast te koop gezet. Er was zoveel belangstelling dat ie meer opbracht dan er voor betaald was. Het enige probleem voor onze koper was het vervoer. Dat hebben wij toen voor onze rekening genomen. Hij moest naar Andijk. In een lang weekend eventjes vanaf Dokkumer Nije Silen heen en weer. Op zaterdag vertrokken we uit Starum zodra de sluis open ging en met alle zeilen bij het IJsselmeer over. Daar werd de mast er af getakeld en nadat de geldzaken waren afgehandeld snel op de motor terug.
Omdat het nog vroeg in het voorjaar was, was het al donker toen de sluis in zicht kwam en natuurlijk waren we net na sluitingstijd. Maar tot onze verbazing stond de sluis open met een bezorgde sluiswachter op de kant die onze touwen aanpakte. “Heb jullie verscheidene keren opgeroepen, maar kreeg geen antwoord. Zou net de reddingsboot oproepen om eens bij dat onverlichte schommelende object te kijken”. Tja de marifoonantenne en het driekleuren toplicht liggen nu op de wal in Andijk en een zeilboot zonder mast gaat met de wind dwars heftig te keer. Hier aan boord is alles oké. Nou ja op wat planten, boeken en etenswaar na. Door het heftige schommelen hebben zij zich als rondvliegende ufo's gedragen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten