Intussen liggen we in jachthaven Aeolus. De Sixhaven hebben we verlaten. Het was een akelige ligplaats achter de palen en met moeite kwamen we op de smalle steiger van twee motorboten. De fietsen naar de kant brengen was helemaal een kunstwerkje en toen we ook nog het normale zomertarief moesten betalen, waren we er gauw klaar mee.
Ook hier bij Aeolus berekenen ze het zomertarief, maar daarvoor heb je dan wel een box met langs-steiger en water en stroom gratis. En wat onbetaalbaar is, hele aardige mensen.
We hebben deze zes weken nog niet in een haven gelegen waar we zoveel tips, goede adviezen en waarschuwingen hebben gekregen. Wat die waarschuwingen betreft, waren we wel wat gewend, we dachten dat we alle redenen om niet op reis te gaan wel hadden gehoord, maar deze week ontdekten we zelf een bedreiging die nog door niemand is genoemd: Op de fiets een vreemde stad verkennen!
Fietsen in het centrum van Amsterdam doe je nooit goed. Stop je voor een stoplicht, dan rijdt iedereen achter bij je op, want iedereen fietst door rood. Rijd je zelf dan uit wanhoop ook maar een keer door rood, is het net op een plek waar de auto’s zo absurd snel optrekken dat je als een bezetene moet fietsen om het vege lijf te redden. Wil je met z’n tweeën naast elkaar fietsen, dan maken ze hun ongenoegen duidelijk, fiets je achter elkaar, dan vliegen ze je links en rechts voorbij. Wel valt ons op dat iedereen als het donker is, heel netjes voor en achter een lampje heeft, al zitten ze dan vaak op de jas of rugzak.
De rijen voor de verschillende museums zijn net zo lang als zomers in de Efteling, De bordjes met daarop, vanaf dit punt duurt het nog één uur of twee uur, ontbreken echter. Voor ons is dit een welkom excuus om geen kaartje te kopen. Ook zijn de herinneringen aan het Rembrandt-jaar nog te vers. Alleen met ellebogenwerk is het in die drukte mogelijk om vooraan te komen staan, zodat je een schilderij ook eens in z’n geheel kunt bekijken.
Nee, we concentreren ons op de points of interest (zelfs op het Waterlooplein spreken de marktkooplui bijna allemaal alleen maar engels) en het “aapjes” kijken. Na twee dagen in het centrum rondzwerven, kiezen we er de derde dag voor om de rustige IJ-eilanden rond te fietsen. Het blijkt wel dat we geen echte stadsmensen zijn, als we de klus- en wasdag een verademing vinden.
2 opmerkingen:
Hoi Cees en Anneke,
Ik was lekker even aan het rondneuzen op internet. Het afgelopen jaar heb ik nog regelmatig aan je gedacht. Nu dacht ik laat ik eens even uitzoeken hoe dat nou zit met die boot. Tjonge, jonge wat een werk en daarbij wat een prestatie om zo'n boot te fabriceren. Ben benieuwd waar deze boot jullie allemaal zal brengen. Ik kan mij nu wel voorstellen waarom je weleens rood aanliep tijdens presentaties & gespreken. Je had het niet druk, je had het wel heel druk. Hoop dat jullie nu lekker kunnen ontspannen, maar je oude figuur krijg je nog niet echt terug Cees (knipoog). Ik zat te denken als jullie in de buurt zijn..., maar vervolgens zie ik dat jullie net geweest zijn! Mooie omgeving he.. Noord Holland. Weet je niet toevallig een goede verkoper die naar dit mooie Noord Holland zou willen verhuizen!! Mocht je nog ooit eens in de buurt zitten, wil ik jullie graag rondleiden/uitnodigen om langs te komen. Voor alsnog prettige vaart en als je goede tips/ideen hebt laat het mij weten want je wist toch goed waar het om draaide en ik heb veel van je geleerd.
Groeten,
Niels Kroon
Heb krom gelegen van het lachen achter de navigatie hoek, we zien jullie al helemaal door Amsterdam fietsen. We begrijpen het wel, we kunnen niet wachten om uit Groningen weg te varen op zoek naar rust en ruimte.
Een reactie posten