Onverwacht zijn we vandaag hier aangekomen. Vanmorgen al om half zeven vertrokken, het was amper licht. Met een stroom van 2 tot 3 mijl mee, grootzeil en twee fokken bijgezet, was ons reisdoel Calais, om half tien in zicht. Omdat je om een bank heen eigenlijk vijf mijl terug moet varen naar de haven en omdat we nog stroom en tijd over hadden, zijn we door gevaren.
De douane kwam met hun rubberboot, op volle zee aan boord na Cap Gris Nez. Het waren vriendelijke mensen, die evenveel Engels spraken, als wij Frans. Na controle van Zeebrief en paspoorten, werd een rapport opgemaakt, waarbij het opschrijven van onze thuishaven de meeste problemen gaf. Wel hebben een man en een vrouw het hele schip doorzocht: in alle kastjes onder de kleding gevoeld, op alle plafonds geklopt, vloerluiken geopend en onder stoelen en banken gekeken. Tot slot werd er een foto van de boot gemaakt. Merci, merci, bon voyage.
We denken nog niet in het Frans, ook het praten beperkt zich nog tot een zelfstandig naamwoord of een werkwoord, maar het lezen van het weerbericht is al veel beter. En wat een uitgebreide voorspellingen; voor de morgen, middag en nacht apart. Met zicht en golfhoogtes. De praktijk zal leren of ze het beter kunnen dan Piet Paulusma.
In de acht dagen dat we in Belgié waren, zijn we door die tweetaligheid toch wel verwend. Voor de statistieken: 4x door een sluis, 8x door een brug, 4x een andere haven en 239,91 betaald aan liggeld.
Duinkerken was boven verwachting, zowel de stad als de haven. In 1994 waren we er met onze Breehorn en toen was het er verschrikkelijk vies, alsof je in een gasolie-poel lag afgemeerd. Nu is het een schone, aantrekkelijke haven; alhoewel we ook nu nog niet begrijpen waarom elke vissersboot vol gas in de haven moet varen en afmeren. De havenmeester was bijzonder vriendelijk, de computer deed het niet en dan kun je dus ook geen havengeld betalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten