Om een uur of elf vanmorgen, gingen we even “een bakje doen”. Op de wal voor de burgemeester zijn “mairie” klonk tromgeroffel. Wij nog zeggen van wat besteden ze hier een aandacht aan St. Maarten; zien we dat het voornamelijk mannen zijn met vaandels en medailles op de borst. Elf november, precies om elf minuten over elf en dan negentig jaar terug: einde van de eerste wereldoorlog.
Voor Frankrijk betekent dat een vrije dag, winkels na één uur dicht, herdenking op het stadhuis, kerkdienst en kranslegging. Als we op tv het officiële landelijke gedeelte volgen en dan verhalen horen van meer dan acht miljoen Europese doden, begrijpen we pas waarom er hier zoveel monumenten zijn. Elk dorpje, hoe klein ook, moet wel inwoners in die oorlog hebben verloren. Op de meeste plaquettes staan meer namen van gesneuvelde soldaten uit de eerste dan uit de tweede wereldoorlog. Gelukkig voor de veteranen was het een mooie, droge dag.
De rest van de week was het regen met zo nu en dan een waterig zonnetje. De herfst-zeilwedstrijd is pas op de derde zondag doorgegaan. Die dag was er redelijk veel wind. Storm hebben we niet meer gehad, die hebben we doorgestuurd naar Nederland.
Slechts één nacht zijn we een paar keer uit ons bed gekomen, maar dat was om tv te kijken. Als ze in Amerika zoveel lef hebben om een gekleurde president te kiezen, dan willen wij wel een nachtje opblijven. Toen om half zes duidelijk was dat Obama had gewonnen, hebben we ons bed opgezocht. De koffietijd van woensdag is een middag-bakje geworden.
2 opmerkingen:
Mooie foto's van bomen en planten deze keer... Nu hebben we ineens veel meer het gevoel dat het hier koud en kil is en dat het bij jullie lenteachtig is.
Hebben jullie jullie technische Frans nog kunnen oefenen met de havenmeester?
Alleen als de zon schijnt, is het hier warmer. Anders is het gewoon ouderwets Hollands weer.
We leren elke dag meer woorden. Of de Fransen vinden dat we ze goed uitspreken, ja dat is de vraag.
Een reactie posten