Voor de Fransen stond deze week in het teken van de verkiezingen voor het “collège”, morgen op drie december. En van het voorbereiden van alle kerstmarkten, die in elke stad het aankomende weekend worden gehouden. Wij hebben de week doorgebracht in de lappenmand. Nu weten we wel, dat een week ziek na een verjaardag kan betekenen dat het een bijzonder feest was, maar in dit geval zoeken we de oorzaak in het één of andere virus.
Op zich is het vreemd dat de mensen hier dan niet allemaal ziek zijn. Een begroeting is niet klaar met een hand geven; nee, er moet ook gezoend worden. Staat er een rij van meer dan vijf personen voor de kassa, komt er een kennis binnen. De caissière staat op van haar stoel, wacht tot de betreffende persoon vanaf de ingang bij haar is, zoenen, op hun gemak even een praatje en vervolgens gaat ze weer zitten om eerst aan de volgende klant uit te leggen, wie het was. De eerste keer denk je nog: zeker een bijzonder iemand, maar dan wonen er wel heel veel bijzondere mensen in Pauillac. Volgens ons komen stress-klachten hier niet voor bij het personeel, alleen bij de klanten.
Onze magen en darmen werken even met de Franse slag. We kuchen, je kunt wel zeggen blaffen, wat af en snotteren heel wat zakdoeken vol. Het halen van het dagelijkse stokbrood is er al een paar keer bij gebleven. Toch hebben we niet veel gemist, het heeft drie dagen geregend. De temperatuur kwam nauwelijks bij de tien graden. Twee nachten stormachtige wind, die dwars op de boot stond maakten deze week compleet.
Maar vandaag schijnt de zon en is het direct op het warmst van de dag meer dan 18 graden. Dan kun je niet binnen blijven zitten.
2 opmerkingen:
Wij weten van nix dat virus komt echt niet hier vandaan.
Groetjes Jitske
Ja, ja ...
Een reactie posten