Vandaag is het “jeudi noir”, een dag met stakingen in heel Frankrijk. Als protest tegen de president zijn plannen voor het aanpakken van de crisis, heeft men het werk neergelegd in het openbaar vervoer, bij overheidsinstellingen, op scholen en zelfs bij verschillende bedrijven en supermarkten. Hier in de stad rijden nauwelijks bussen, maar daar hebben wij niet veel last van; we hadden geen plannen om de bus te nemen. Wel willen we graag een baguette, maar de bakker bakt gelukkig gewoon door.
Dat was j.l. zondag wel anders. Toen bakte hij ook wel door, maar te weinig. Door de storm zat, en zit nog steeds, een groot gebied zonder stroom. Als er geen elektriciteit is, kunnen de winkels en benzinepompen niet draaien. Omdat bij ons alles eerder weer werkte, kwamen de minder gelukkigen bij ons winkelen, tanken en bellen. Overal stilstaande auto’s, daarin een mobiele beller, zodat dit netwerk werd overbelast en het ook opgaf. Lange rijen auto’s voor de dieseloliepompen, auto vol tanken en jerrycans hamsteren. Het brood was ook snel op. Met nog zo’n zakje, die altijd in een hoekje ergens in een stelling liggen, waarvan je je altijd afvraagt wie het koopt en hoeveel dagen het er al ligt, maken we er maar een tosti-dag van.
De storm wekte ons in de nacht van vrijdag op zaterdag, door mijn bloempot met titelroasen van tafel te duwen. De wind kwam uit het zuiden, stond dwars op de boot en drukte ons op de steiger. We schommelden als een gek en alles vloog in het rond. Snel aankleden, hier en daar een greep om dingen slingervast te zetten en naar buiten. De steiger leek wel dronken, hij golfde zeker één meter op en neer. Onze stootlijst, die normaal 60 cm boven de steigerplanken uitkomt, zat nu op de zelfde hoogte, zoveel helling maakten we.
Er zit dan maar één ding op: over je heen laten komen. De stroom is al uitgevallen, dus doet het elektrische kacheltje het niet meer. De dieseloliekachel aansteken lukt niet, er is veel te veel trek in de schoorsteen. Dan maar warm aankleden en afwachten. Als de wind naar het westen draait, liggen we een stuk rustiger, ook al geeft de windmeter tussen de 20 en 30 mtr per/sec aan. Met kleren aan kruipen we onder de dekens.
We schrikken wakker als de wind naar het noordwesten draait en het schommelen en touwtrekken weer opnieuw begint. Om 12 uur zaterdagmiddag komt de wereld weer wat tot rust en is de steiger weer begaanbaar. Zelf hebben we geen schade, we trekken de huiken, hoezen en rubberboot recht en gaan de wal op. Lekker even vaste grond onder de voeten.
3 opmerkingen:
Ik zie wel het heeft daar bij jullie wel een beetje hard geblazen. Die boompjes zijn daar luciferprikkies. En gaan ze daar ook nog staken daar in Frankrijk wat heeft prioriteit iedereen weer stroom of STAKEN!!!!
Gr.
Goed te horen dat jullie er zonder kleerscheuren vanaf zijn gekomen. We hebben, bij de berichten over hoe het daar was, aan jullie gedacht.
Groetjes Janneke en Gerrie.
Wij zijn ook blij dat we er zonder kleerscheuren zijn afgekomen. Het had sinds 1999 niet meer zo lang achtereen zo hard gewaaid. Daarom denk ik dat de elektriciens niet hebben meegestaakt.
Een reactie posten