Pauillac, Frankrijk, 19-2-2009

Pointe de Grave, Frankrijk
De zandzuiger komt nu zo dicht bij onze voorpunt, dat het beter is dat we even een plaatsje naar achteren opschuiven. Na een half uurtje zitten alle touwen weer vast. Hebben we onze waterslang op de nieuwe kraan aangesloten en richten we de schotel voor het kijkkastje.

Direct zitten we midden in de ellende. De regering verklaart dat Nederland nu officieel in een recessie verkeert. Volgens mij wisten we dat al, maar het is nu nog officiëler dan officieel. Het kabinet komt dan ook direct met maatregelen, over drie weken. Nu luisteren ze naar suggesties van iedereen en gaan dan straks iets doen waar de drie partijen het onderling over eens kunnen worden, oftewel ze doen wat ze zelf willen.

Natuurlijk kijk je, zo egoïstisch als je bent, het eerst naar je eigen situatie. Er zullen veel ontslagen vallen. Nou dat zal wel meevallen, voor ons werk, wat bestaat uit doen waar je zin in hebt, kan niemand je ontslaan. De pensioenen zullen gekort worden. Met een beetje geluk zijn de komende zeven jaar, de tijd dat het nog duurt voor Cees 65 wordt, de magere en komen daarna de vette. De AOW-leeftijd gaat twee jaren omhoog. Dat is minder, voor Cees betekent dat een gat van twee jaar in zijn inkomen. Maar voor mij is dat vijf jaar, omdat ik val in de eerste golf vrouwen, die als ze jonger zijn dan hun man, ze niet meer gelijk met hun aanhang AOW krijgen. Hopelijk zit er in de regering iemand met dezelfde omstandigheden, dan kan die mooi tegenstemmen.

Maar het ergste blijft natuurlijk als je kinderen hun baan zouden verliezen. We hebben ons twee dingen voorgenomen. Als het nodig is zullen wij zeekraal en zeewier zoeken, de groente van de toekomst. En zodra de Aldi of Lidl hengels in de reclame heeft, gaan we er extra exemplaren van aanschaffen. Kunnen we er voor zorgen dat de hele familie Boonstra groente en vlees krijgt met veel vitaminen en gezonde vetten. Omdat voorheen onze vangsten niet zo geweldig waren, zeggen we er wel bij: “Behaalde resultaten uit het verleden, zijn geen garantie voor de toekomst”.

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Noemt men dat niet: iemand blij maken met een dooie Mus. Eerst wat beloven en dan de belofte weer in twijfel trekken. Ik hou van gebakken vis, het liefst van het soort lekkerbekje.

Gr.

Cees en Anneke Boonstra zei

Volgens ons zwemmen er in de zee geen lekkerbekjes. Wel kennen we eters die lekkerbekken zijn.