Lamor-Baden, Frankrijk, 4-6-2009

Zeven dagen heel veel zon, met overdag een temperatuur van dik boven de dertig graden. Als echte, over het weer zeurende, Nederlander zeg je dan:”Warmer hoeft nu ook weer niet”. Maar we hebben er van genoten en zijn lekker lui geweest. Slechts één nacht hebben we in een haven gelegen, verder altijd aan, geleende, boeien. Dat betekent wel, geen internet en dat er niet elke dag een vers stokbrood gehaald kon worden, maar zelfs dat hebben we niet gemist.

Eerst hebben we het, voor ons schip, bevaarbare deel van de rivier La Vilaine bekeken. Na vier mijl komt bij Arzal de sluis en daarna varen we eindelijk weer eens op zoet water. We motoren zo ver mogelijk, zo’n 14 mijl, de rivier op. Voor een hoogspanningskabel draaien we om. Volgens Nederlanders, met een vaste ligplaats hier, moeten we er onder door kunnen, maar zelf hebben ze het nog nooit gedaan. Wij zijn er niet gerust op, het is vast niet prettig als onze marifoonantenne op 22 mtr. hoogte de stroomkabel raakt.

Op de kleine fok zeilen we terug, de wind komt van achteren en het waait meer dan zes Beaufort. Dat is direct weer het voordeel van deze warme, mooie week, de wind komt steeds uit het oosten. Met ruime wind racen we naar Port du Crouesty aan de monding van de Golfe du Morbihan. De supermarkt staat daar vlakbij de haven en we slepen heel wat boodschappen aan boord. Nu kunnen we er weer even tegen en zoeken in de Morbihan de boeien weer op.

Gisteren hadden we er één te pakken met een rvs ring en daar doorheen een lus touw. Op de pikhaak schuiven we een kunststof snaphaak, met een touw er aan. De snaphaak haak ik om de ring en trek de pikhaak los. Later komen er dan naar behoefte één of twee meertouwen bij. Deze boei heeft zo’n dikke rvs ring, dat mijn haak er niet om past en dus haak ik hem om de touwlus. We wachten nog even met de extra touwen, als er verderop plaats vrij komt, willen we nog wat opschuiven.

Intussen gaan we al vast even met de rubberboot naar de wal. Het dorp stelt niet veel voor. Twee eetgelegenheden en de overal aanwezige drogist, maar de bakker en slager ontbreken. Na een loopje langs de pier en het strand gaan we terug. De stroom heeft lekker aan onze Antje C getrokken en als we naar de boei varen, zien we tot onze schrik dat de lus helemaal geen lus is, maar gewoon een los touw, dat toevallig een stuk door de ring omhoog is getrokken. Foutje. We zijn blij dat onze boot er nog ligt. We worden toch wat te gemakkelijk na zoveel verschillende goede boeien, of te loom van het warme weer.