Zo langzamerhand haalden we al die dorpjes en haventjes die eindigen op het woordje siel helemaal door elkaar. Het werd tijd voor wat anders. Dat was op onze route Wihelmshaven, alleen jammer dat het die dag winderig regende en sneeuwde. Met zicht op de Jadeboesem, kwamen we toch weer in een …siel, en wel Fedderwardersiel.
Na een nachtje zwart kamperen, volgden we de Weser tot aan de sluizen even zuid van Bremen. We hebben ze wel uit de verte gezien, maar konden er niet dichterbij komen. De hele stad stond vol met file en onze TomTom had andere ideeën over éénrichtingswegen en snelheden dan het stadsbestuur van Bremen. Zij hebben dat dan ook beloont door met flitslicht een foto van ons te nemen.
Bremerhaven was een oude bekende en daarom zijn we snel door gegaan omhoog, richting Cuxhaven. Onderweg nog een stuk gefietst door het bos bij Sahlenburg en daar de foto van ’t jaar gemist. Cees, die voorop ging met de rugzak met camera, reed bijna een hert aan of was het andersom, een ree liep op een haartje na een fietser om. Voortaan komt het fototoestel in een tas bij mij aan het stuur.
Tijdens het zoeken naar een weg zo dicht mogelijk bij de Elbe, kwamen we voor zo’n poortje, geen doorgang indien hoger dan 2,20 meter. Ja, wij zijn dertig centimeter hoger, maar dat wisten we wel, dus keren. Waarom maken ze deze obstakels speciaal op plekken waar draaien moeilijk is: smalle weg, hoge stoepranden en veel verkeer? In zijn achteruit, de caravan helemaal in de berm wegzakkend en de auto dwars midden op de weg, gaan we terug. Onze Flipper springt als een echte dolfijn over de stoeprand.
Op het boodschappenlijstje schrijven we bij: drinkglazen, maar niet weer van glas. Hier op de Knaus-camping op de Silberberg zal dat niet lukken, maar de komende dagen gaan we door in de richting van Hamburg en daar is alles te koop.
Na een nachtje zwart kamperen, volgden we de Weser tot aan de sluizen even zuid van Bremen. We hebben ze wel uit de verte gezien, maar konden er niet dichterbij komen. De hele stad stond vol met file en onze TomTom had andere ideeën over éénrichtingswegen en snelheden dan het stadsbestuur van Bremen. Zij hebben dat dan ook beloont door met flitslicht een foto van ons te nemen.
Bremerhaven was een oude bekende en daarom zijn we snel door gegaan omhoog, richting Cuxhaven. Onderweg nog een stuk gefietst door het bos bij Sahlenburg en daar de foto van ’t jaar gemist. Cees, die voorop ging met de rugzak met camera, reed bijna een hert aan of was het andersom, een ree liep op een haartje na een fietser om. Voortaan komt het fototoestel in een tas bij mij aan het stuur.
Tijdens het zoeken naar een weg zo dicht mogelijk bij de Elbe, kwamen we voor zo’n poortje, geen doorgang indien hoger dan 2,20 meter. Ja, wij zijn dertig centimeter hoger, maar dat wisten we wel, dus keren. Waarom maken ze deze obstakels speciaal op plekken waar draaien moeilijk is: smalle weg, hoge stoepranden en veel verkeer? In zijn achteruit, de caravan helemaal in de berm wegzakkend en de auto dwars midden op de weg, gaan we terug. Onze Flipper springt als een echte dolfijn over de stoeprand.
Op het boodschappenlijstje schrijven we bij: drinkglazen, maar niet weer van glas. Hier op de Knaus-camping op de Silberberg zal dat niet lukken, maar de komende dagen gaan we door in de richting van Hamburg en daar is alles te koop.
1 opmerking:
Dolfijnen zijn hele snelle dieren in het water, maar zoals blijkt nu ook op het land :D. Het is altijd de schuld van tomtom die heeft het altijd fout snelheid, richting enz. het wordt tijd voor wat nieuws een AnnekeAnneke. Want de navigatie in de fjorden mag niet verslappen.
Groeten Popke
Een reactie posten