Århus, Ebeltoft, Grenaa, Randers, we zijn er al eens eerder geweest. Meestal met onze eigen boot, maar naar Randers was met de bus voor een studiereis van Cees zijn werk. We bezochten er een fabriek die combines maakt. Ze waren bruinrood van het merk Dronningborg en dat is ook alles wat ik er me nog van herinner.
Met de boot waren we meerdere keren in deze hoek. Aan Århus hebben we de minst prettige herinneringen. Op een nacht kwam het water zo hoog, dat was nog met de Friendship en het woei heel hard, dat de kade en steigers onder liepen. Wij bleven in onze box in de jachthaven mooi tussen de palen liggen en het was toch donker, dus van de boot afgaan wilden we toch al niet. De volgende morgen was het water al weer gezakt, er lag veel rommel op de kade en de karren die normaal gebruikt worden voor het aan boord brengen van je spullen moesten uit het water gevist worden.
Op een andere keer kwamen we met de Breehorn terug van Noorwegen. De bedoeling was om langs de westkust van Denemarken op huis aan te gaan, maar in het Skagerrak ging het mis. De Noorse kant gaf een windvoorspelling van 3 en de Deense kant hield het op een kleine, misschien dikke 6. Zo’n wind en dan ook nog ruim van achteren, dan moet je oversteken. Halverwege trok de wind steeds meer aan en werd er voor de tweede keer gereefd.
Vissersschepen haalden hun netten in en stoomden op naar de wal. Dat is nooit een goed teken als het nog maar net na koffietijd is. Toen Cees bezig was met de derde keer reven, de voorpunt was evenveel onder water dan er boven, gleed hij uit. Hij had zich goed vastgehaakt aan de looplijn over dek, maar hij viel zo akelig op z’n enkel, dat hij de dag verder kruipend tot een einde heeft gebracht. Thyborøn binnenlopen was gelukkig wel mogelijk met die rotwind.
Na wat rust, hebben we de rollen omgedraaid. De kapitein aan het roer met één voet op een kussen, aanwijzingen en bestellingen gevend. Omdat het op de andere kant van Denemarken wat rustiger zeilwater is, zijn we door de Limfjorden, langs de oostkust en door het Kieler Kanaal weer terug gevaren. Onderweg zijn we niet veel de wal op geweest en hebben van de meeste havens alleen maar de købmand gezien. Dat hebben we nu met de auto ruimschoots ingehaald.
Met de boot waren we meerdere keren in deze hoek. Aan Århus hebben we de minst prettige herinneringen. Op een nacht kwam het water zo hoog, dat was nog met de Friendship en het woei heel hard, dat de kade en steigers onder liepen. Wij bleven in onze box in de jachthaven mooi tussen de palen liggen en het was toch donker, dus van de boot afgaan wilden we toch al niet. De volgende morgen was het water al weer gezakt, er lag veel rommel op de kade en de karren die normaal gebruikt worden voor het aan boord brengen van je spullen moesten uit het water gevist worden.
Op een andere keer kwamen we met de Breehorn terug van Noorwegen. De bedoeling was om langs de westkust van Denemarken op huis aan te gaan, maar in het Skagerrak ging het mis. De Noorse kant gaf een windvoorspelling van 3 en de Deense kant hield het op een kleine, misschien dikke 6. Zo’n wind en dan ook nog ruim van achteren, dan moet je oversteken. Halverwege trok de wind steeds meer aan en werd er voor de tweede keer gereefd.
Vissersschepen haalden hun netten in en stoomden op naar de wal. Dat is nooit een goed teken als het nog maar net na koffietijd is. Toen Cees bezig was met de derde keer reven, de voorpunt was evenveel onder water dan er boven, gleed hij uit. Hij had zich goed vastgehaakt aan de looplijn over dek, maar hij viel zo akelig op z’n enkel, dat hij de dag verder kruipend tot een einde heeft gebracht. Thyborøn binnenlopen was gelukkig wel mogelijk met die rotwind.
Na wat rust, hebben we de rollen omgedraaid. De kapitein aan het roer met één voet op een kussen, aanwijzingen en bestellingen gevend. Omdat het op de andere kant van Denemarken wat rustiger zeilwater is, zijn we door de Limfjorden, langs de oostkust en door het Kieler Kanaal weer terug gevaren. Onderweg zijn we niet veel de wal op geweest en hebben van de meeste havens alleen maar de købmand gezien. Dat hebben we nu met de auto ruimschoots ingehaald.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten