De Koufurd, 24-7-2010
Een paar dagen geleden vonden we een ligplaats vanaf het Prinses Margrietkanaal in de ingang van de Follegeaster Sleat, tegen palen met een dwarsbalk. We kunnen niet op de kant komen en dus laten we de rubberboot zakken en maken een rondje in de omgeving. Bij toeval stuiten we vlak naast de boot, in het riet, op een nestje van de Kleine Karekiet, met erin nog één eitje en drie kale magere scharminkeltjes. Maar dat wilde ik nu niet vertellen.
Als we in de richting van de brug van Follegea varen en Cees omkijkt naar achterop komende schepen, roept hij: “Hé dy boat ken ik, dat is ús heit syn boat.” Ik twijfel nog, die boot lijkt wel erg klein en ook een beetje veel verwaarloosd. We laten ons inhalen en ja er is geen twijfel mogelijk, het is hem. We gooien een touwtje over en laten ons een stukje meeslepen voor een praatje.
De huidige eigenaar uit Gorredijk heeft haar nog maar kort geleden overgenomen van een vriend en die had haar voor het symbolische bedrag van één Euro gekocht van zijn baas. Ze waren het onderhoud zat. Dat is ook wel te zien, er is de laatste jaren niet veel verf aan besteed. De oude motor, een Mercedes, staat er nog steeds in. De grote pook, om in z’n voor- of achteruit te schakelen en de gashendel zijn nog dezelfde als die er bij de bouw zijn ingezet. Het loopt nog prima zegt de familie op de “Jeda”; ze schatten de boot op 35 jaar oud.
Volgens ons is ie ouder en terug op onze “Antje C” komen de plakboeken er bij. Cees en ik waren de eersten die met de “Frijheit” op vakantie gingen. We waren toen nog niet getrouwd, dus de boot is zeker ouder dan 37 jaar. En dat klopt, onze vakantiefoto’s uit 1972 laten zien hoe we vanuit Burgum vertrekken terwijl de dekverf nog nauwelijks droog is. Door Friesland naar de Weerribben en dan via Zwolle en Kampen terug door de Noord Oost Polder.
Daar krijgen we pech met de motor. Een olieslang is van het filter afgebroken. Omdat de gebruikte motor uit een sloopauto, een Mercedes 180D, komt, schakelen we de ANWB in. De wegenwacht rijdt voor en een uurtje later gooien we weer los, probleem opgelost. Meer herinneringen zal ik niet verklappen, het was een fijne vakantie. De oude “Frijheit” verdient het dat zij weer wordt opgeknapt.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten