Op de mooiste ankerplek van het Ketelmeer hebben we ons anker laten zakken in een geul van vier meter diep met aan beide zijden bomen. Je hoort er geen auto, alleen maar kikkers en heel veel vogels die daar weer bovenuit willen komen. Dit kunstmatige eiland met in het midden een baggerdepot en daaromheen kleinere eilandjes, is aan de oostkant bestemd voor recreatie. Samen met Oeverzwaluwen wordt het strand gedeeld en met de rubberboot verkennen we de nauwere geultjes. Het is meer dan 37 graden.
Natuurlijk kijken we voetbal, Nederland tegen Brazilië. De eerste helft is driemaal niks. Gelukkig hebben ze maar één doelpunt tegen gekregen. Onder de thee geven we, als twee van de zestien miljoen deskundigen, onze mening. Eerst maar een donderpreek er tegenaan en dan natuurlijk het wisselen van één spits of nog beter twee nieuwe goaltjesdieven er in. Van Marwijk trekt zich niets van ons aan.
De tweede helft is alweer bezig. We hebben er een hard hoofd in. Plotseling klinkt er een knal met daarna een sissend geluid. We schieten beiden naar buiten. Lekke band? Dat kan natuurlijk niet met een boot, maar we hebben wel twee fietsen aan dek staan. Rubberboot lek? Ook niet. Eén van de stootwillen is in de tropische hitte gebarsten. Dit is de ommekeer in de wedstrijd. De motorbootbuurman laat zijn hoorn loeien, die van ons hebben gescoord. Terug naar binnen en duimen. Oranje wint; had de coach toch gelijk.
Ook wij hebben het intussen warm gekregen. De zwemtrap komt uit en in water van 22 graden zwem ik rondjes om de boot en maakt Cees de waterlijn schoon. Op het achterdek staan nog een paar van die blauwe stootwillen, als we Oranje daarmee kunnen helpen, ze zijn beschikbaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten