Nu er niet wordt gezeild, hebben we alle tijd om ons op de Tour de France te storten. Cees is een echte liefhebber. In een ver verleden heeft ie zelf ook nog gefietst als aspirant, nieuweling en amateur. Ergens op de boot zweeft nog een doosje rond met daarin de gewonnen medailles. Ergens onder in een kast ligt nog het clubshirt, maar een gele trui is er niet bij.
Met de atlas op schoot en uit de krant de pagina met de ploegenindeling van de tour volgen we de te rijden route. Elke avond het zelfde ritueel: half negen Tour du Jour en rond elven De Avondetappe. Ook kleinzoon Gerke vraagt niet naar Zepp, kindertelevisie of tekenfilm. Hij nestelt zich 's middags naast Pake op de bank voor de Toer van Frans. De etappes duren lang, tussendoor wordt er buiten in de hangmat gespeeld, komen de trekkers met maaimachine en pakjespers over de vloer en komt het boekje van Tomke voorbij, maar bij de finish schuift ie weer aan. Het is elke dag Frans die wint en de gele trui aantrekt.
Op de rustdag zijn we voor in de tuin bezig. Cees maait het gras en maakt er hoopjes van om in de kruiwagen te doen. Gerke en ik springen van bergje naar bergje en doen ons best het gras weer zo egaal mogelijk te verdelen. Er komt een snelle fietser voorbij. Gerke kijkt verbaasd op. “Toer van Frans? In Kollumerpomp? Die is de verkeerde weg afgeslagen, die is verdwaald!”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten