We zijn weer op 'e Lauwersmar. In de jachthaven is ons oude vertrouwde plekje nog even bezet, maar dat is logisch, niemand had ons nu al terug verwacht. Vannacht slapen we helemaal vooraan aan de buitensteiger met zicht op de sluis en vanmiddag zijn we begonnen aan onze taak als invalhulp: oppas op afroep.
Het terugvaren van Rostock naar Kiel was een lastige koers, die ons een dikke week heeft gekost. Het weerbericht leek wel op een in een groef blijven stekende langspeelplaat. Elke dag wind west, kracht rond zes Beaufort met regen en kans op onweer. En deze keer had de Wetterdienst van Hamburg helemaal gelijk. Buiten de schotelbevestiging, heeft ook het blok aan de giekneerhouder bedankt voor dat in de golven op beuken.
De enige twee dagen met zuidoosten wind kwamen precies op tijd. Cees en Luitzen zijn afgelopen maandag om tien uur 's morgens uit Cuxhaven vertrokken en lagen dinsdagmorgen om 3.50 uur aan de jachtensteiger in de visserijhaven van Lauwersoog. In het donker was de invaart van het Westgat, dat erg bochtig is geworden, het lastigste stukje. Om de 135 mijl te overbruggen, waren ze 18 uren onderweg, konden ze 10 uur zeilen en moest voor de rest de motor erbij om toch een beetje snelheid te behouden. Luitzen moest uiterlijk om negen uur weer op z'n werk zijn.
Ons voornemen om meer te zeilen dan te moteren, is trouwens goed gelukt. Heen en terug Brunsbüttel hebben we op de Oostzee 550 zeemijl afgelegd. Dat gebeurde in 40 uren op de motor, waaronder 8 voor het Kieler Kanaal op de terugweg, en de rest in 62 zeilkrachturen. Natuurlijk wel met zeer wisselende snelheden, van drijven tot surftempo. Nu zit het grootzeil weer onder de zeilhuik, maar de fokken houden we vrij. Kunnen we zo nu en dan een rondje over ons, toch ook mooie, meer maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten