De schotel is op zo'n 160 graden gericht en de Tour de France is weer op televisie te volgen. Cees blijft kijken, maar ik doe een loopje door de haven van Hasle. Het pad loopt mooi tussen de haven en de eettentjes door. Dan zie ik twee eenden naast me op de stenen zitten. De kenners noemen ze soepeenden, maar zelf vind ik dorpseenden wat vriendelijker. Ze zitten in de zon en daardoor krijgen hun kopjes een speciale kleur paars. Langzaam doorlopend pak ik mijn fototoestel en dan lig ik op de grond.
Zit er in dat pad een gat, waar ik precies met m'n linkervoet in stap. Op mijn rechterzij veeg ik een stuk asfalt schoon. Wat is het ergste? Dat een heel vol terras toekijkt? Dat de zonnekap en het filter van mijn, nog geen jaar oud, fototoestel af vliegen en het apparaat zelf op de stenen kwakt? Of mijn knie, schouder, elleboog en hand? Snel overeind. Een jongen heeft alle verdere losse onderdelen opgezocht en ik bedank hem hartelijk. Terug naar de boot!
Schaafplekken, wat stijf en morgen vermoedelijk een beetje blauw; een wielrenner in Frankrijk zou zeggen dat het meevalt. Alleen mijn rechterduim doet gemeen zeer. Samen komen we tot de diagnose: een rekverbandje en na een paar dagen rust, maar 's kijken hoe het gaat. Elk nadeel heb z'n voordeel. Nu ik even geen fietsstuur kan vasthouden, huren we twee dagen een auto. Op ons gemakkie rijden we Bornholm rond. Bekijken visserijhaventjes die alleen over een houten loopbrug te bereiken zijn, bezoeken de typische, witte, ronde kerken, toeren langs boerderijen en graanvelden en door natuurgebieden.
We willen naar Rügen, maar voor de hele week wordt wind, tussen 4 en 6 Beaufort, uit zuidwestelijke richtingen voorspeld. Dus gooien we het roer om en gaan voor de wind terug naar de Zweedse kust. Als we uit Rønne vertrekken is er geen zuchtje wind. Geeft niet, als straks de voorspelde wind komt, doen we de zeilen wel omhoog. Net buiten de haven pikken we een wolk muggen op. Het nog opgevouwen grootzeil is van boven helemaal zwart. Geeft niet, als straks de wind komt, zijn ze zo verdwenen.
De zon schijnt, zicht meer dan 10 mijl. Met een hapje en een drankje op de motor recht over de grote-schepen-snelweg. Geen wind, uit geen enkele richting. De Bornholmse muggen hebben we meegenomen naar Ystad in Zweden. Daar waren ze snel verdwenen. De stank van rottend zeewier trok hun naar het strand. Zelf sluiten we alle luiken om de weeë lucht buiten te houden. Na de Tour-finish komt de beloofde wind, alleen wat krachtiger. Vandaag dus een extra rustdag.
2 opmerkingen:
Nou het zit je niet mee in Ystad, de plaats van vele avonturen van Kurt Walander van Henning Mankell. Doet de camera het nog? Of ben je weer toe aan een nieuwe? Ook hier waaiden de sokken vandaag uit. We gaan morgen naar DNZ, kiek'n wat wordt. De voorspellingen zijn goed dus we hebben goede hoop. Veel plezier en knap maar snel weer op.
Groetjes Cees en Hennie
Walander heeft in Ystad goed werk gedaan, de stad leek ons erg vreedzaam. De camera doet het nog, maar de lens sputtert een beetje tegen; gelukkig ben ik volgende maand jarig. Dat jullie gaan varen, betekent dus dat "Zilla" weer helemaal glanzend geverfd is. Neem voor de zekerheid jullie zonnebrillen mee. Veel vaarplezier.
Een reactie posten