In het noordelijke deel van de Flensburger Förde maakt het vaarwater een soort van haarspeldbocht. In de kortste bocht staat een grote rode paal die de “schoonmoeder”wordt genoemd. Alle boten moeten hier omheen varen, vooral zeilend is dat een onmogelijke koers, er achter is het maar een kleine meter diep. Vanaf de brug van Egernsund, varen we alleen op de fok. We doen maar een klein tochtje naar het 9 mijl verderop gelegen Langballigau. Uit de “diezige” richting van Flensburg, doemt een viermaster op. Het is de Kruzenstern.
Wij zijn het eerst bij de "schwiegermutter", maar met z'n krachtige motor is de Rus in de bocht al naast ons. Deze koers is voor ons te hoog aan de wind, maar we kunnen geen kant op en de fok begint te klapperen. Al knijpende slaan de fokkeschoten heen en weer. Zodra z'n kont ons voorbij is, vallen we af. De schoot trekt weer strak en slaat om de sturen van onze fietsen. Die stonden even aan dek, het was immers maar een tochtje van niks. Als de fok weer vol valt, stoeit de schoot nog even met onze stalen rossen en schiet los. Alles blijft aan dek, maar er liggen verschillende losse onderdelen in het gangboord.
In de haven gaan we de wal op met twee fietsen en een plastic bakje met dingetjes. Het is even puzzelen, maar we houden niets over. Alleen Cees z'n versnellingen missen een onderdeel en willen niet meer schakelen. Dan maar zonder. Beter zo dan dat de remmen niet meer werken. Op de winterklussenlijst: 2 fietsen opknappen of nieuwe kopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten