We zijn net terug op de camping na een dagje geschiedenis. Gisteren zijn we verhuisd naar het eiland Usedom en daarop ligt op de noordelijkste punt het plaatsje Peenemünde. Daar was in de Tweede Wereldoorlog de locatie waar de V2 raketten werden ontwikkeld. De elektrische centrale staat er nog en daarin is nu het museum te vinden. Omdat het na de oorlog een legerbasis is gebleven, staan er ook nog een MIG-straaljager, wat onschadelijk gemaakte bommen en ligt er in de haven een U-boot. Het natuurgebied er om heen is zwaar vervuild met munitie en andere gevaarlijke stoffen. Het monument voor gedode dwangarbeiders is indrukwekkend.
Eén jaar na de éénwording van Duitsland zijn we met onze zeilboot langs deze kust gezeild en dan ga je toch vergelijken. De huizen zitten veel beter in de verf en de koude betonnen woonblokken hebben fleurige kleurtjes gekregen. Toen wilde iedereen zijn verhaal vertellen, nu blijft het bij een “Gutentag”. In de havens nauwelijks een wc te vinden, laat staan een douche, en nu zelfreinigende toiletten op parkeerplaatsen langs de weg. Genoten we jaren terug van vrij toegankelijke, ongerepte natuur, nu is die achter slagbomen, bordjes met “Privat”, parkeerautomaten en entreekassa's verborgen.
De grootste verandering valt ons op in Lauterbach op Rügen. Nu een rustige haven, maar destijds een toeristische trekpleister. Smalspoor “Razende Roeland” en reisbussen vol mensen kwamen naar het havenplaatsje. Met de rondvaartboot gingen ze naar het vlakbij gelegen eilandje Vilm. Honecker had daar een privé vakantieverblijf en iedereen wilde de rijkdom in dat huis met eigen ogen zien. Nu wordt Vilm en zijn verleden niet eens meer genoemd op de geschiedenisborden bij de jachthaven.
Op de zuidelijkste punt van Usedom begint Polen. Vermoedelijk zal de verandering daar het aller grootst zijn. Zo'n twintig jaar terug werden we varend over de grens, midden op een binnenzee, door een patrouilleboot op het water geënterd en opgebracht naar een haven. Daar moesten we wachten tot het de ambtenaren behaagde om papieren in te vullen. Verder moesten we precies opgeven waar we van dag tot dag in de republiek wilden afmeren en aan wal gaan. Nu binnen de Europese Unie moet de grens en zijn tijdrovende bewakers verdwenen zijn. We zijn benieuwd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten