Koersbericht

25 juli : 08.00 uur Utklippan - 11.15 uur Karlskrona
          vaarafstand : 15 mijl
26 juli : 12.10 uur Karlskrona - 14.45 uur Arpö
          vaarafstand : 9 mijl
27 juli : 09.00 uur Arpö - 13.50 uur Hanö
          vaarafstand : 24 mijl
28 juli : 07.25 uur - Hanö - 14.15 uur Skillinge
          vaarafstand : 38 mijl
29 juli : 10.10 uur Skillinge - 15.05 uur Ystad
          vaarafstand : 22 mijl
30 juli : 08.20 uur Ystad - 12.55 uur Gislovs Läge
          vaarafstand : 25 mijl
31 juli : Gislovs Läge
          vuilwaterpomp repareren

Utklippan, Zweden, 24-7-2014

Afgelopen week werd er voor alle dagen noordoostenwind voorspeld met aan het einde van de week iets naar het oosten draaiend. Onze planning was om op Gotland ook een paar havens te bezoeken, maar op een zeilschip is de wind de baas en zoveel dagen gunstige wind om richting Zuid Zweden te zeilen, mag je niet voorbij laten gaan. Daarom schrijven we Gotland onder Finland op het lijstje: Things to do voor een volgende keer.

De beloofde wind is ook gekomen en varieert tussen de vier en zes Beaufort. Hij is net niet precies van achteren en daarom zeilen we laverend voor de wind, of de grote fok uitgeboomd, of krap windvangend achter het grootzeil. De zon is er alle dagen bij. Vanmorgen was het om tien uur al 30 graden in de kajuit.

Omdat de wind vandaag zwakker is, proberen we de gennaker. We hebben hem al een tijdje niet meer gebruikt en het kost Cees heel wat zweetdruppels om hem onder uit de bank, vanonder de zich daar verzamelde nuttige dingen die we misschien nog wel een keer kunnen gebruiken, aan dek te krijgen. Nauwelijks hebben we de goede koers te pakken, als de wind er helemaal de brui aangeeft en hangt er 180 m2 doek recht naar beneden. Met nog meer zweetdruppels wordt de hele handel terug door het luik in de voorpunt geduwd.

Op de motor, uitgeteld zittend onder een parasol, varen we het laatste stuk van de 30 mijl naar Utklippan. Nu liggen we op het vuurtoreneiland te wachten tot het wat koeler wordt. Ons bed is bedolven onder blauw en wit spinnakerdoek. Omdat de gennaker nu toch eventjes gelucht is, gaan we de bank ook maar direct schoonmaken en opruimen. Heeft al dat warme gehijs vandaag toch nog enig nut gehad.

Koersbericht

18 juli : 09.25 uur Lindholmen - 14.30 uur Spårö
          vaarafstand : 25 mijl
19 juli : 10.30 uur Spårö - 11.45 uur Västervik
          vaarafstand : 4 mijl
            15.40 uur Västervik - 16.45 uur Spårö
          vaarafstand : 5 mijl
20 juli : 09.45 uur Spårö - 16.55 uur Solbergäneset
          vaarafstand : 37 mijl
21 juli : Solbergäneset
          harde wind voorspellingen
22 juli : 08.40 uur Solbergäneset - 15.50 uur Kalmar
          vaarafstand : 38 mijl
23 juli : 10.10 uur Kalmar - 14.40 uur Grönhögen
          vaarafstand : 26 mijl
24 juli : 09.35 uur Grönhögen - 16.00 uur Utklippan
          vaarafstand : 30 mijl

Lindholmen, Zweden, 17-7-2014

De hele week hebben we ons verstopt in de scheren. Vanaf Utö zijn we zo’n 100 zeemijl tussen grote, kleine en piepkleine stenen eilandjes door gevaren. ’s Nachts lagen we voor anker of met hekanker en voor aan een steen vastgemaakt. Afgelopen vrijdag zijn er in Nynäshamn de broodnodige boodschappen ingeslagen. Bij Ringsön kwam de varende bakker voorbij en op Broken hingen de broodjes “s morgens om acht uur voor aan de preekstoel.

Zo midden in de natuur liggen en niet in de volle jachthavens, heeft onze voorkeur. Maar het betekent wel dat we geen internet hebben. Dus wordt de site niet bijgewerkt en kunnen we ook geen weerberichten online opvragen. Onze navtex doet zijn best, maar zijn ontvangst is in de scheren niet altijd optimaal. Op de Zweedse televisie bekijken we het "väder". Ten eerste verstaan we er geen woord van en ten tweede is hun prioriteit meer op het land gericht.

Vandaag hebben we kennis gemaakt met hun voorspelde zuidwestelijke landwind. Nu we weer afzakken langs de kust van Zweden, is onze koers hoofdzakelijk zuid. Kronkelt de route meer naar het vasteland, naar het zuidwesten dus, dan moesten we tegen de wind op de motor. Maar gaat de bocht de andere kant op, meer naar de zeekant, verwachten we dat de koers bezeild is. Alles gaat er op, grootzeil, grote fok en kleine fok. Even gaat het lekker en dan krijgen we zeewind. Laat die nu net zuidoost zijn. Moet alsnog de motor aan en kunnen we alles weer opruimen. Bij de volgende koerswijziging naar stuurboord gaat de hele handel weer omhoog. We hebben net de vaart te pakken: landwind! Kan de motor weer aan!

Zo hebben we ons een paar keer voor de gek laten houden. Op 't laatst waren we er zo flauw van, dat we hier in Lindholmen zijn gaan ankeren. Dat was niet de bedoeling. Op de heenweg zijn we hier ook al geweest. Het is een prachtige plek, daar niet van, maar er zijn nog zoveel andere, eenzame, mooie en tegen alle windrichtingen beschutte stekjes. Het wordt trouwens ook weer de hoogste tijd om een stadshaven op te zoeken. Alle lekkere dingen aan boord zijn op. Oké, melk, verse groenten en brood hebben we ook nodig.

Koersbericht

11 juli : 10.45 uur Utö - 13.50 uur Nynäshamn
          vaarafstand : 13 mijl
12 juli : 09.05 uur Nynäshamn - 14.05 uur Ringsön
          vaarafstand : 26 mijl
13 juli : Ringsön
          slechte weersvoorspellingen
14 juli : 09.10 uur Ringsön - 11.05 uur Broken
          vaarafstand : 8 mijl
15 juli : 09.00 uur Broken - 13.50 uur Skallö
          vaarafstand : 21 mijl
16 juli : 09.55 uur Skallö - 14.30 uur Borgholmen
          vaarafstand : 19 mijl
17 juli : 09.35 uur Borgholmen - 12.55 uur Lindholmen
          vaarafstand : 13 mijl

Utö, Zweden, 10-7-2014

Na een dag met een huurauto het hoofdeiland van de Ålandeilanden in Finland verkend te hebben, houden we route-overleg. Gaan we door naar Helsinki? De grote stad trekt ons beiden niet. Veel liever brengen we meer tijd in de scheren door. Maar er is een groot verschil tussen de scheren van Finland en die van Zweden. In Zweden geldt het allemansrecht. Dat betekent dat je overal mag ankeren, aan stenen vastmaken en aan land gaan, mits het vogelbroedgebied is, dan moet je 50 meter uit de kant blijven. In Finland zijn veel eilandjes privé eigendom, dus niet toegankelijk. Ankeren mag maar niet in het zicht van de zomerhuiseigenaren. Als dan de windvoorspelling ook nog eens gunstig zijn voor een westelijke koers, is de beslissing gauw gemaakt. We gaan terug naar de Zweedse Skärgärd, zoals ze hier zeggen. Finland bewaren we voor een volgende keer.

Het is intussen volop vakantietijd en als we in het door de Zweden zeer geliefde Krokholm aankomen liggen er al een stuk of tien boten. De ankerplekken en makkelijkst toegangbare stenen zijn al bezet. Op een hoek, tussen twee steilere stukken, vinden we een redelijke afstap met ook nog bomen om aan vast te maken. Het hekanker gaat overboord en Cees gaat voor op de punt met het trapje omlaag. Het kan allemaal net.

Luieren in de zon, boekje erbij en kijken hoe de één na de andere boot door het smalle toegangsgeultje de beschutte kom binnenkomt. Het aantal schepen is al meer dan verdubbeld, als er een boot naast ons wil afmeren. Het is een jong stel. De boot is van haar, zij heeft het roer, doet het hekanker, maakt alle touwen klaar en komt voorop kijken of de stenen onderwater niet te veel uitsteken. Hij krijgt een touw in z’n handen geduwd.

Vermoedelijk is ze verliefd op hem geworden om zijn goede karakter, het kan niet om zijn handigheid zijn. Hij springt, glijdt sierlijk bij de rots omlaag het water in en weet nog net hun preekstoel te pakken. Hij worstelt en komt toch nog weer boven, op de boot. Tweede poging. Wij hangen voor de zekerheid stootwillen uit en geven hem de tip dat als ie weer springt, hij ons touw, dat over de steen naar een boom loopt, moet grijpen voor houvast. Nu komt ie wel aan land en op aanwijzing van z’n vriendin legt ie de boot vast met goedgekeurde knopen. Buigend neemt ie het applaus van de hele rij medeliggers in ontvangst.

Zijn volgende opdracht is de barbecue. Zij neemt voor de zekerheid de fles wijn mee naar de wal. Dat roosteren zal geen problemen opleveren. Zeg je Zweden dan zeg je barbequen. Niet zo als bij ons, met meerdere soorten vlees. Nee gewoon een grote lap en dan kan het vuur weer uit. De makkelijke Zweed klapt dan, na afkoeling, het bbq-koffertje weer dicht en de efficiënte laat hem staan tot de volgende morgen en reinigt met een staalborsteltje.

We hebben het erg naar onze zin in de Zweedse scheren. Er is altijd wel iets te zien of te beleven en liggen we toevallig eens helemaal alleen, dan genieten we volop van de natuur. Alleen al die achterankerlijnen, de volgende morgen zat die van de buren een slag om de schacht van ons anker, en ’s avonds die barbequelucht.

Koersbericht

04 juli : Mariehamn
          huurauto : rijafstand : 230 km
05 juli : 08.20 uur Mariehamn - 14.55 uur Gisslingö
          vaarafstand : 36 mijl - Zweden
06 juli : 11.10 uur Gisslingö - 15.30 uur Blidö
          vaarafstand : 14 mijl
07 juli : 10.20 uur Blidö - 14.15 uur Krokholm
          vaarafstand : 15 mijl
08 juli : 09.35 uur Krokholm - 12.50 uur Lökholmen
          vaarafstand : 12 mijl
09 juli : 09.55 uur Lökholmen - 15.00 uur Gålö
          vaarafstand : 25 mijl
10 juli : 10.45 uur Gålö - 13.45 uur Utö
          vaarafstand: 12 mijl

Mariehamn, Finland, 3-7-2014

Mariehamn ligt op een één mijl brede strook land aan de zuidzijde van de grootste van de Åland eilanden. De stad neemt de hele breedte in beslag met aan beide zijden een jachthaven. De oostelijke jachthaven ligt veel beschutter en is dichter bij het winkelcentrum, maar je moet er een stuk voor omvaren. De westelijke, waar wij sinds gisteren liggen, ligt voorbij de kade van de grote veerboten en wordt door de meeste buitenlandse zeilers aangelopen. Op het havenkantoortje kopen we, de juiste etiquette in acht nemend, in plaats van de Finse de eigen gastenvlag van de Åland eilanden.

Vandaag werd er een winderige natte dag voorspeld, dat betekende blijven liggen en de fietsen op de steiger. In de oude houten winkels is het gezellig druk. Op het pleintje worden muziek-, drink- en televisietenten opgebouwd om dit weekend voetbal Brasil te vieren. De eetterrassen aan de haven zijn druk bezet. Wij fietsen door naar de museumhaven.

We zijn er helemaal alleen. De deur van het motormuseum staat wijd open. Langs de oude botenhuisjes naar het eind van de pier met het kapelletje. Muren van hout, dak van hout en de deur gaat open door een houten pin uit het oog te trekken. Binnenin ook alles van hout. Nog echte kerkbanken: een paar schragen met een plank er op. Maar het mooiste is de collectebus: een uit een boomstam gemaakt nestkastje. Buiten vallen een Visdiefvader en moeder ons aan, omdat hun jongen tussen de kerkbestrating zitten. De kleine houten bootjes die er liggen maken de sfeer compleet. Iemand heeft het begrip museum, oud en van hout goed in z’n oren geknoopt en heeft zijn “nieuwerwetse” buitenboordmotor in houtnerf-patroon geschilderd.

Verderop staan bij een rij wasbakken een groep vrouwen te werken. Nieuwsgierig wat voor vis ze aan het schoonmaken zijn, fietsen we er naar toe. Niks geen vis, leggen ze ons vrolijk en vriendelijk uit. In de eerste week van juli worden volgens traditie de vloerkleden gewassen. Vroeger gebeurde dat op de grote stenen langs het water, maar om watervervuiling te voorkomen heeft de overheid deze oplossing bedacht.

Op de wasbakken zijn houten vlonders geplaatst. Met de er bovengeplaatste kranen wordt zeewater aangevoerd. De vloerkleden moeten geschrobd worden met zeep van dennenappels en daarna goed gespoeld. Het afvalwater wordt opgevangen en gereinigd. Om het extra aantrekkelijk te maken het sopwerk hier te doen, staat er een gloednieuwe kruiwagen klaar om de kletsnatte en waterzware matten te vervoeren naar de meer dan één meter brede wringer en de geplaatste ophangrekken.

De voorjaarsschoonmaak dus, concluderen wij. O nee, lachen de vrouwen, dat is zo ouderwets, alleen de vloerkleden, maar dan wel in de eerste week van juli. We wensen hun veel zon toe bij het drogen en kijken nog eens naar de lucht. Staand op de trappers komen we net droog thuis. Het begint pittig te regen. Snel halen we even een bezem door de kajuit en nestelen ons lekker lui met een boek op de bank.