Dokkumer Nije Silen, 30-11-2014

De winter lijkt dichterbij te komen. De afgelopen week hadden we een koude oostenwind recht op onze kajuitdeur staan. De kachel moest een tikkeltje hoger om de boot op kamertemperatuur te brengen. Het winterleven gaat zijn gewone gangetje, Sinterklaas met z'n zzp-ers is weer in het land, Cees heeft er een jaartje bij gekregen en de kerstballen liggen al in de winkel.

Cees heeft voor z'n verjaardag een tablet, zo'n plat computerding, gekregen. Je hebt er geen kind meer aan, hij is er hele avonden zoet mee. Leest, bekijkt, downloadt, uploadt, geeft ons email-adres af en verandert instellingen. Gevolg: de site is in de war, worden foto's op het picasa-album in de war gegooid en verdwijnt de Fryske vlag van onze blogspot. Er zat maar één ding op, Cees ontvrienden. We zijn digitaal gescheiden. Elk ons eigen email-adres.

Verder zijn we druk bezig met winkelen. Sinterklaas heeft dit jaar besloten de familie Boonstra op pakjesavond in de jachthaven te bezoeken. We trotseren de gure harde wind en slepen tassen vol cadeautjes, chocoladeletters en pepernoten aan boord. Gelukkig heeft Albert Hein in Groningen (www.rtvnoord.nl) het gemis van de Fryske vlag weer goedgemaakt en er voor gezorgd dat we ons weer lekker warm hebben gelachen.

Dokkumer Nije Silen, 15-11-2014

Het vaarseizoen 2014 zit er al weer op en het luie kampeerleventje is voor dit jaar ook afgelopen. Hoogste tijd om de boot winterklaar te maken. Dat gedonder met antivries in de motor en afsluiters is bij ons niet nodig, onze kachel verwarmt de boot wel. Voor de zekerheid komt er alleen een kacheltje in de kuipbank, die de temperatuur daar net boven het vriespunt moet houden. Als het gaat vriezen doen we op 't laatste moment alleen nog wat antivries in de kuipafvoeren.

Bleven andere jaren de zeilen, buiten ingepakt in isolerend bubbeltjesplastic, gewoon aan boord, dit jaar halen we het grootzeil en de twee voorzeilen er af. Het plan is, ijs en weder dienende, om volgend jaar onze Antje C in de loods een nieuw blauw verfje te geven en dan moet de mast naar beneden. Dus besparen we ons zeildoek deze aankomende winterkou, vouwen het zo klein mogelijk op, sleuren het in de auto en trekken ze met de grootschoot op Popke z'n hokzolder.

Cees ruimt het dek op en bindt alles goed vast zodat we 's nachts niet wakker worden van irritant klapperende stagen en touwen en geeft de hele boot een proper sopje. Uit de supermarkt halen we extra blikken capucijners, snert en pakken chocolademelk. We zijn er klaar voor, laat de winter maar komen.

Lúnbert, 2-11-2014

De boswachters van Staatsbosbeheer hebben hun rust terug, wij hebben onze trip langs hun campings afgerond. Zonder uitzondering lagen alle 17 kampeerterreinen, die met elektrische aansluiting en toegankelijk voor caravan, in mooie natuurgebieden, waren het grote ruime staanplaatsen en had elke camping, de één wat moderner dan de ander, een toiletgebouw. Overal was een container voor huisvuil, glas of oud papier en een stortplaats voor het chemische toilet.

Op 11 van de 17 stonden we helemaal alleen of met slechts één medekampeerder. Doe je deze campings in het najaar, dan moet je dus wel een natuurfreak zijn of erg van rust houden. Trouwens helemaal zonder auto- of vliegtuiglawaai is het nergens. De Pomp, vlakbij onze jachthaven, was de winnaar van de “stille-nacht-prijs”. De onrustigste avond hadden we op Zandervennen bij Kootwijk, Ransuilen discussieerden luidruchtig in een boom vlak achter onze sleurhut. Op de vliegtuigen van en naar de Duitse luchthaven Weeze konden we op De Cokse Heide bij Afferden de klok gelijk zetten en de bewoners van Stichting AAP maakten ons op De Kemphaan bij Almere te vroeg wakker.

Een paar keer zagen we een boswachter. Die van Het Leenderbos bracht een bosje bloemen, die van De Vlagberg gaf fietsroute-informatie, De Dassenburcht-man wees de Dassen-spotroute aan,  De Dasselaar-boswachter bij Zeewolde vertelde over zijn Bevers, de beheerder van Oude Willem legde uit dat de Staatsbosbeheer-computer een trage werker was en de om toerbeurt werkende, in groen met kaki geklede kampopzichters van Gees, Schoonoord en Drouwen wezen ons het droogste plekje.

Als laatste stonden we op De Veenkuil bij Bant in de Noordoostpolder. Dit is de enigste camping die niet op 31 oktober sluit, maar het hele jaar open is. Het was net een natte periode toen we daar waren, bij wat warmer en zonniger weer zullen we hun Kuinderbos nog eens beter bekijken. Waar we ook zeker naar terug gaan is die in de Boswachterij Staphorst, nog eens een kansje wagen om de Das te zien. Nu logeren we een week in het Lúnberter huis van twee Canarische Eilanden vakantiegangers. Caravan Flipper krijgt een poetsbeurt en wordt bedankt voor een prachtig rondje Nederland.