Het is vandaag zaterdag, heit-en-mem-kunnen-ons-wel-even-helpen-dag. Na de koffie maken we op De Pomp een paardentrailer achter onze Kia vast. Door naar Lúnbert. Daar moet een nieuw zitameubelement naar binnen worden gesjouwd, de oude komt in de meegebrachte verhuis-trailer. Terug naar de nieuwe, helpen met uitpakken, monteren en poten er onder zetten
Intussen pakken we een vuilwatertank van een
scheepstoilet, stond bij Popke op zolder en hebben we verkocht via Marktplaats,
in en laten een krachtig woord horen omdat het al te laat geworden is om het
pakket ook nog naar het postkantoor te brengen. Terug naar De Pomp. Boven het
bouwland zien we al van ver spreeuwen in grote getale mooi in de zon bij de
Lauwersmar vliegen. Even tempo maken, kan ik straks nog wat spreeuwenwolkenfoto’s
schieten.
Terwijl we bij Jitske het erf opdraaien komt ons een pony tegemoet. Uitgebroken. Er is niemand thuis. Met paardenbrokjes lokken we de uitbreker naar zijn stal. Daar zijn de twee andere viervoeters, die het gat in de landomheining niet konden vinden, het niet mee eens, ze draven als gekken rond. Oké, jullie mogen ook mee naar binnen, maar daarom hoeven jullie ons niet helemaal onder de modder te spatten.
Terwijl we bij Jitske het erf opdraaien komt ons een pony tegemoet. Uitgebroken. Er is niemand thuis. Met paardenbrokjes lokken we de uitbreker naar zijn stal. Daar zijn de twee andere viervoeters, die het gat in de landomheining niet konden vinden, het niet mee eens, ze draven als gekken rond. Oké, jullie mogen ook mee naar binnen, maar daarom hoeven jullie ons niet helemaal onder de modder te spatten.
Intussen zijn de eigenaars ook weer thuis en wordt
er nog even geholpen met ’t meubelsjouwwerk. “Koffie? “ Nee, ik sleur Cees mee
naar de spreeuwen. We zien ze in grote drommen ronddraaien, maar ik wil
dichterbij. Op de laatste parkeerplek aan de Kwelderweg snel uit de auto en dan
naar boven klimmen en glijden op de modderige heuvel voor het beste plekje.
Niets te zien. De “protters” waren het gedans zat en hebben met z’n allen in de
bomen hun nachtplek vast opgezocht.
Terug aan boord moet ik me tevreden stellen met de foto’s en uitleg in het maandblad Roots. Zij denken dat de spreeuwenzwermen zo’n fascinerende schouwspel bieden, omdat vogels niet eenvoudig sneller en langzamer kunnen vliegen. Om niet op hun voorganger te botsen moeten ze een beetje uitwijken en daardoor verandert de zwerm van vorm. Morgen gaan we een nieuwe fotopoging wagen.
Terug aan boord moet ik me tevreden stellen met de foto’s en uitleg in het maandblad Roots. Zij denken dat de spreeuwenzwermen zo’n fascinerende schouwspel bieden, omdat vogels niet eenvoudig sneller en langzamer kunnen vliegen. Om niet op hun voorganger te botsen moeten ze een beetje uitwijken en daardoor verandert de zwerm van vorm. Morgen gaan we een nieuwe fotopoging wagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten