Koersbericht

27 juni - Tjörnekalv
          2 mijl - jachthaven
28 juni - Ängeviken
          10 mijl - jachthaven
29 juni - Lindholmen
          18 mijl - anker
01 juli - Keö
          12 mijl - anker
02 juli - Hasselösund
          5 mijl - visserijhaven
03 juli - Ulön-Dannemark
          12 mijl - anker

Åstol, Zweden, 26-6-2016

Bij ons in de agenda staat voorgedrukt op 21 juni: begin van de zomer (00.34 uur). Dit feit wordt hier in Denemarken en Zweden uitgebreid gevierd. Het is het feest van de zonnewende of kortweg het midzomernachtfeest. Toen we op de 20ste in Hals in Denemarken aankwamen, waren we te laat, ze waren de tafeltjes en stoeltjes al weer aan het opruimen. Op het eiland Læsø, ook nog in Denemarken, hebben ze op de 23ste een groot strandvuur, maar dat hebben we niet meegemaakt. Het zat wel in de planning, maar omdat de wind op die dag het gunstigst was om over te steken naar het land van de blauwe vlag met geel kruis, is dat feest aan onze neus voorbij gegaan. Vermoedelijk wilde het vuur toch niet branden, want 's avonds, tenminste bij ons op Dönsö in Zweden, heeft het alleen maar geregend. Dit jaar wordt op de 24ste in heel Zweden het midzomernachtfeest gevierd. Ze denken hier wat commerciëler. Omdat er veel drank bij hoort, valt de zonnewende altijd aan het begin van het weekend, kunnen de mensen nog een paar dagen bijkomen en zijn ze maandags weer helemaal 100 procent inzetbaar voor de baas.

Intussen zijn wij doorgevaren naar Styrsö. De ankerplek die we op het oog hadden, valt tegen. We liggen er veel te veel open naar zee en de wind blijft maar pittig uit de westhoek waaien. Toch maar naar de jachthaven, waar natuurlijk geen plaats meer is. Een Zweed roept ons, we mogen wel aan de fabriekskade liggen. Dit weekend wordt er immers door niemand gewerkt. We liggen er lekker uit de wind, stil en rustig. Langzaam verzamelt zich aan de overkant van het smalle water een grote familie met heel veel kinderen. Het gaat er vrolijk en luidruchtig aan toe. Er wordt gezwommen, geschreeuwd en gelachen. Als de barbecue zijn werk doet, keert de stilte 'vreetzaam' terug. De volgende fase is muziek, zang, dans en gejuich.

Om twee uur 's nachts gaat de volumeknop op slaapsterkte, maar om vier uur schrik ik weer wakker. Het geluid is veel sterker en bonkt door de hele boot. Niet zeuren, het is feest. Eén oor op het kussen en de andere onder de dekens. Het helpt niet. Na een uurtje sta ik op. Ligt er vlak voor onze voorpunt een vissersboot met draaiende motor. Wat is dat toch met die visserslui, weten ze niet dat er geluiddempende isolatie te koop is? Horen ze hun kabaalmaker niet meer omdat ze door de jaren heen allemaal doof geworden zijn? Komen ze pas in de goede vismodus door het motorgeluid? Is voor hun de dieselolie gratis? Deze visserman laadt op z'n gemak lege visbakken en kratten met ijs en staat, wel een stuk verderop anders kunnen ze elkaar natuurlijk niet verstaan, te kletsen met de man van de ijsfabriek. Als hij eindelijk vertrekt pakken we voor de koffie nog een uurtje slaap. De Zweden hebben gelijk, van de 24ste op de 25ste was inderdaad de kortste nacht van het jaar.

Koersbericht

20 juni - Hals
          43 mijl - vissershaven
21 juni - Vesterø, Læsø
          34 mijl - jachthaven
Zweden
23 juni - Donsø
          43 mijl - jachthaven
24 juni - Tången, Styrsö
          6 mijl - fabriekskade
25 juni - Björkö
          9 mijl - jachthaven
26 juni - Åstol
          15 mijl - jachthaven

Grenaa, Denemarken, 19-6-2016

Sluizen zijn heel erg schaars in Denemarken, maar wij hebben er ééntje gevonden bij Øer Maritime Havn, een vakantiepark ten Zuiden van Ebeltoft. Door een brede geul kom je aanvaren en de sluiswachter heeft je al van ver gezien. De sluis staat al open en vriendelijk pakt ie je landvasten aan. Menig sluiswachter in Nederland en Duitsland kan van dat tempo nog wat leren, maar het kan ook zo zijn dat ie blij is dat er een boot voorbij komt en er weer eens wat actie is.

We leggen aan in het centrum van het park voor het door ons gekscherend genoemde gemeentehuis. Het is een mooi concept huisjes met haven. Vermoedelijk denken de Denen daar anders over want aan de leegstand en achterstallig onderhoud te zien, is het geen winstgevende zaak. De supermarkt in het complex werkt ook niet echt mee om het aantrekkelijk te maken; ze vinden het niet de moeite waard om verse broodjes te verkopen.

Wel is er rondom een rustig fietsgebied, een groot strand en ongerepte natuur. Een vos probeert een meeuw te pakken en we zien ook een Boommarter, al is 't wel een dooie langs de kant van de weg. Ik probeer er foto's van te maken, maar dat valt niet mee. Op de zeiltocht hier naar toe, had ik mijn camera even tussen de touwen van de grootschoot gelegd omdat we nogal scheef gingen. Daarna koffie drinken, het stuurrad overnemen, een marifoonkanaal opzoeken en als Cees vraagt om het grootzeil wat te laten vieren, laat ik de schoot door mijn handen glippen. Au, dat doet brandend zeer, maar helemaal misselijk wordt ik van het geluid van een vliegend fototoestel, gelukkig nog wel vallend in de kuip. Hier en daar mist ie wat zwarte plastic stukjes, maar niets vitaals. Helaas heeft hij nu moeite met scherpstellen. Onze diagnose: hersenschudding. De wat wazige foto's van de sluis bij het vertrek uit Øer zet ik toch maar op de site, zo vaak ga je niet door een sluis in Denemarken.

Koersbericht

14 juni - Juelsminde
          27 mijl - jachthaven
15 juni - Øer Maritime Havn
          36 mijl - vakantieparkhaven
16 juni - Grenaa
          22 mijl - jachthaven

Middelfart, Denemarken, 12-6-2016

Het Nord-Ostsee-Kanal, oftewel het Kielerkanaal; dan weet je van te voren, dat worden een paar plezierige dagen. De drie wachtenden voor de sluis van Brunsbüttel hebben al aardig de pé in, de sluisdeur is net voor hun neus dichtgeschoven. Dan begint de wedstrijd wie kan het best zijn schip op stroom op de motor toch op één plaats houden. Als er zo'n 20 boten ronddraaien en foeteren, behaagt het de sluiswachter, er was al een poosje geen vrachtschip voorbijgekomen en in de verre omtrek is er ook nergens ééntje te zien, om het licht op een knipperende witte te zetten. We kunnen. Kankeren op het vastmaken in de sluis sla ik over, maar bij het uitvaren krijgt een groepje, ze willen Rendsburg nog halen voor de winkelsluiting, dat wegvaart voordat de deur helemaal open is, de wind van voren. “Pocedure, warten bis die Tür ganz offen ist!”

Wij varen tot kilometerbord 20, drie rijen met elk zes palen, voor een camping. Afmeren in boxen zoals in een jachthaven, maar dan zonder steiger in het midden. Voor ons zijn de boxen te klein en we nemen overdwars bijna één hele rij in beslag. Als er veel schepen komen kunnen we altijd nog gaan ankeren. Er komt een Duitser binnen met een boot van een meter of negen die voor onze kop in de vrije box wil afmeren, dat kan prima. Hij is alleen, geeft een beetje gas, doet de motor uit en loopt naar voren, haalt natuurlijk net de paal niet en moet de motor weer starten Procedure overnieuw, kort vastmaken, hopen dat de boot naar achteren drijft en dat doet ie ook nog. Ojee, voortouw te kort, naar voren, verlengen, laten drijven en zo nog een paar keer. Cees staat lang voorop en heeft genoeg van het afhouden en is blij dat onze voorbuurman eindelijk ligt. Koffie!

Hij ligt niet lekker, onze voorbuurman, en schuift op naast onze voorpunt aan de andere kant van een paal. Zelfde tijdrovende methode, motor aan, motor uit, laten drijven, net niet halen, net niet een touw er om, enz. Cees staat weer een poos in 't gangboord. “Nu alles oké buurman? “ Tweede bakkie! Onze, intussen bekende buurman, vertrouwt het weer niet. Ja wij zien die mooie duidelijke bloemkoolwolk met één zo'n struik er eigenwijs bovenuit ook wel veranderen in een vuile aambeeldwolk, maar wat doe je er aan? Hij wil toch anders gaan liggen. Hij komt naast onze kuip liggen met één paal ertussen. De hele lange procedure is inmiddels bekend, Cees staat weer in 't gangboord. Helpen of aanwijzingen geven heeft geen zin. Er is maar één manier, de zijne, de trage. Pas als een Zweed naast hem vastmaakt en hem meetrekt naar de andere kant, zijn wij van hem af. Ter verzachting van onze al wat oudere buurman vermeld ik dat de onheilspellende wolk op een afstand van 60 km hemelsbreed een tornado heeft veroorzaakt.

Door naar de Flemhuder See. Daar heeft het alwetende kanaalbestuur, ze weten precies wat voor afmeting Sportboote van het kanaal gebruik maken, ook palen neergezet. Paalformaat: vrachtschip-proef. Boxgrootte: aan de smalle kant en had ook iets langer gemogen. Kunnen ze niet helpen, je inzicht in verhoudingen gaat natuurlijk helemaal verloren als je elke dag met zulke kolossen van schepen werkt. Zelf hebben ze dat ook ingezien en dan is er maar één oplossing: rood kruis door het bord: niet aanleggen. Intussen is het Rede-gebied door dit op een onderstel van een boortoren gelijkende geval een stuk kleiner geworden. We denken toch al dat het ankergebied hier zijn langste tijd gehad heeft, verderop is een forse kade aangelegd voor redelijk grote schepen, om daar te komen zal er hier wel een vaargeul doorheen komen.

Sluis Holtenau. Een groot bord: sluis gratis. Wat krijgen we nou? Wegens reparaties aan de kleine sluis, moeten we nog steeds door de grote en werkverkeer gaat voor. Eén wachtend zeiljacht voor ons, er is dus nog plaats aan de wachtsteiger. Wachten, meer boten komen er bij, wachten, ééntje meent dat onze kant van de sluis aan de beurt is en de hele bups maakt los. Volgens ons was het bericht voor de west-vaarders bedoeld en we blijven liggen. Iedereen komt terug, maakt weer vast en het wachten gaat weer door en door. Plotseling een wit knipperend licht, we kunnen. Netjes laten we een groot jacht uit Malta voorgaan en dan, we zijn al bijna bij de deur, houdt het licht op met knipperen: terug. Wachten, rondje draaien, wachten, met een slakkengangetje komt er heel in de verte een coastertje aan; werkverkeer! Eindelijk mogen wij, de sluiswachter roept nog even de regels om: onder geen beding de trappen opklimmen want betalen mag niet, de betaalautomaat doet het niet. Schutten een paar centimetertjes en dan gaat de bel. De deur is nog niet eens begonnen met openschuiven of de sluiswachter roept al dat de Sportboote moeten opschieten. De Duitsers volgen gehoorzaam en varen door de amper halve deuropening. Nederlanders zijn wat recalcitranter en willen nu ze eindelijk in de sluis liggen ook de hele procedure uitzitten. Door een deuropening over de hele breedte verlaten we de sluis. Het waren weer drie gezellige dagen.

Koersbericht

04 juni - Lauwersoog
                       - visserijhaven
Duitsland
05 juni - Norderney
           56 mijl - jachthaven
06 juni - Cuxhaven
           66 mijl - jachthaven
07 juni - Nord-Ostsee-Kanal, Weiche Dückerswisch
           28 mijl - aanlegpalen
08 juni - Nord-Ostsee-Kanal, Flemhuder See
           35 mijl - anker
09 juni - Schlei, Maasholm
           32 mijl - anker
Denemarken
11 juni - Dyvig Fjord
           32 mijl - anker
12 juni - Middelfart
           37 mijl - jachthaven

Norderney, Duitsland en De Pomp, 5-6-2016

We zijn met vakantie! Nou, nog niet helemaal, want ik slaap nog even een nachtje bij de kinderen, maar Cees is tijdens het mannenweekend al aardig onderweg richting Kieler Kanaal. Vanmiddag belde ie uit Duitsland, dat ze over een mistige Noordzee, op Norderney zijn aangekomen.

Al met al heeft het twee weken geduurd voor de nieuwe schroefas geleverd werd. Het inzetten kostte wat extra tijd omdat er een bout brak, maar toen was het ook zo gepiept. Voorzichtig hebben we een week besteed aan proefvaren om de boel te laten indraaien. Nu hebben we het idee dat de nieuwe klembus het wel aan kan om ons, de 100 km kanaal door de kop van Duitsland, naar de Oostzee te brengen.

Morgen is de bemanningswissel in Cuxhaven gepland en trekken Cees en ik verder richting Zweden en Noorwegen. IJs en weder dienende, natuurlijk!