Pauillac, Frankrijk, 28-10-2008

De boodschappen in Frankrijk worden gedaan op de markt. Elk dorp of elke stad heeft dan ook één maal in de week op een vaste morgen “marché”. Voor Pauillac is dat op de zaterdag. Echter in deze tijd van het jaar is het maar een sober marktje. Voor vis, groente, vlees en wijn, dus de gewone nuttige dingen, kun je er te kust en te keur. Het is eigenlijk net een supermarkt, maar dan voor de helft in een vast overdekt gedeelte en voor de rest in de open lucht.
Verrassende dingen kun je er niet vinden.

Daarom vertrokken we afgelopen zondag, redelijk op tijd, naar Bordeaux voor de wekelijkse kramen en de speciale “brocante”. Bij een temperatuur van rond de 25 graden, hadden meer mensen dit plan opgepakt. Het was dan ook gezellig druk. Waarschijnlijk heeft de kermis, die zijn laatste van de vier weken ingaat, ook veel bezoekers aangetrokken.

Op de rommelmarkt was het ook echt rommel wat te koop werd aangeboden. De betere spullen stonden binnen in de plaatselijke antiekwinkeltjes. Even lekker sneupen. Gelukkig voor Cees hebben we voor al die nog zo mooie hebbedingetjes helemaal geen plaats aan boord. Er zijn geen dingen gekocht die niet in de rugzak pasten.

Heel bijzonder was dat de verkopers er ook een feestje van maakten. Eettafel met stoelen op straat, wit tafelkleed met servetten er op, servies en wijnglazen en bestek erbij. Vaak met nog twee gasten extra, aten ze een uitgebreide maaltijd met natuurlijk een fles wijn. Het was niet nodig de maaltijd vaak te onderbreken, er werd weinig verkocht.

Bij de kramen op de marché waren ook tafeltjes neergezet. Kon je direct vanaf de kraam de vis, en vooral schelpdieren, warm eten. Hoeft er ook niet zelf gekookt te worden. Wel is het dan vervelend dat het een drukke dag is, wachtrijen van twintig personen en meer waren geen uitzondering. Zie je direct het verschil tussen Fransen en Nederlanders. Zij wachten rustig een half uur op een pannenkoek met jam, wij vinden dat weggegooide tijd.

Pauillac, Frankrijk, 21-10-2008

Oktober is een maand met extreme waterstandverschillen. In de Bloc-Marine almanak worden de te verwachten getijden aangegeven met een coëfficiënt; wat een rekenfactor is voor het inschatten van de water-hoogtes en laagtes, en stroomsnelheden. Voor de vijftiende was het cijfer 103, maar op acht oktober was het maar 24. Over het hele jaar 2008 is alleen in april het coëfficiënt hoger geweest. Lagere cijfers komen volgens de Bloc niet voor.

In de praktijk betekent dat hier in de haven: twee weken terug gingen we drie meter op en neer en eind vorige week bijna zes meter. Bij hoogwater komen we dan met de kuip op dezelfde hoogte als de dam, annex promenade en dat geeft een mooi uitzicht over de rivier. Bij laagwater liggen we echter voor de helft droog en daardoor ook een beetje achterover. Het water doet er een kleine acht uur over om naar de oceaan te stromen, maar de vloed doet het in vijf uur. Door deze snelheid kolkt het om de boot en dat is ook binnen goed te horen. Die waterkracht kan toch niet voorkomen dat de haven constant dichtslibt. De altijd aanwezige zandzuiger is dan ook geen overbodige luxe.

Verder is onze winterhaven uitgerust met een kraan voor het zetten en strijken van masten, een bankstelling voor het droogzetten van schepen en een aanlegsteiger voor de rondvaartboot naar de eilanden in De Gironde. Op de wal is er een speelveld voor Jeu de Boules, een terrein voor bootstalling en veel ruimte om te parkeren. De capitainerie op de promenade verzorgt onze wifi-verbinding en ziet er netjes uit, maar het havengebouw op de wal is verwaarloosd en is nu opslagplaats. De toiletten, douches en vuilverzameling zijn van "met de Franse slag". Het uitzicht op de kerncentrale stroomafwaarts aan de overkant proberen we te vergeten.

Er zijn verschillende zeilboten permanent bewoond. Een jong stel knapt een boot op en verdient geld met druiven plukken of varen als bemanning op charterschepen. Het echtpaar dat oorspronkelijk uit Parijs komt en alweer zeventien jaar zeilend zwerft, gaat aan de wal een appartement huren omdat de man te vergeetachtig wordt. Op nog eens vijf schepen brandt ’s avonds ook licht, maar daar zijn we nog niet verder gekomen dan “bonjour”.

Pauillac, Frankrijk, 14-10-2008

Net zo als de rest van de wereld, werd ook voor ons deze week beheerst door de kredietcrisis. ’s Morgens onder de koffie, een stuk stokbrood met bramenjam er bij, kijken we via de schotel naar het Nederlandse journaal. Zolang er geen banken of verzekeringen worden genoemd, die elke maand weer voor ons budget moeten zorgen, is er voor ons niks aan de hand. Houden zo!

Wel hebben we natuurlijk gebrainstormd wat ons te doen staat als het mis loopt. Om aan geld te komen, moeten we dan iedereen die van onze “Antje C” een foto maakt, een Euro vragen? Of moet Cees weer werk gaan zoeken? Nou dat laatste zal hier geen enkel probleem zijn, de druivenpluk is in volle gang.

Alles draait hier midden in de Medoc om wijn. De plaatselijke VVV, het Maison du Tourisme et du Vin verkoopt, voor de regio Pauillac, wijn van 25 châteaus; van de 43 aangeboden soorten is de duurste 265 en de goedkoopste 10,65 Euro. Maar er zijn nog veel meer châteaus, ze zijn niet te tellen. Het is château voor en château na.

Voor diverse wijnboeren is het maar goed dat ik hier niet bij bouw- en woningtoezicht werk. Dan moest het woord château direct worden weggestreept, omdat het woonverblijf op hun erf in helemaal niets lijkt op een kasteel. Voor de zekerheid toch nog even in het Prisma woordenboek Frans-Nederlands gekeken, château: kasteel,slot; groot landhuis; benaming van Bordeauxwijnen. Heb je helemaal geen mooi optrekje nodig om die naam te voeren. Nou ik heb er niets meer of minder om, maar toch valt het me tegen dat zo’n dure wijn gewoon in een schuurtje in de fles kan worden gedaan.

Dat het lot ons hier heeft gebracht is toch al uitzonderlijk. Cees en ik zijn helemaal geen wijnliefhebbers. Als je hier hardop zegt dat ze voor ons al die drukte niet hadden hoeven doen om van die druiven wijn te maken; dat wij die tros druiven liever zo opeten, dan is dat bijna net zo erg als vloeken in de kerk. Of je moet het in het Nederlands of Fries zeggen, dan word je vriendelijk toegelachen. Zeker als je met een bestelauto komt waar redelijk wat kistjes wijn in zouden kunnen.

Pauillac, Frankrijk, 7-10-2008

Terug op de boot. We voelen ons direct weer thuis. Onze “Antje C” heeft netjes op ons gewacht. Buitenom moet er worden schoongemaakt. Binnenin gaat een gedeelte van de koelkast in de prullenbak. De schimmel die op de uien onder de vloer zit zou een franse kaas niet misstaan en kunnen ook weggegooid. We doen elke dag een beetje en daarna maken we met de auto verkenningstochtjes in de omgeving.

Voor de winter willen we een ligplek in Bordeaux zoeken, maar dat valt tegen. In Nederland zijn in de winter de havens altijd half leeg omdat de meeste boten de wal op gaan; hier blijven veel in het water. Zowel in Bordeaux, Royan en Pauillac krijgen we te horen: “C’est complet.” Of te wel: “Helemaal vol.”

Toch is de havenmeester in Pauillac ons goed gezind. We mogen op dezelfde plek blijven liggen, omdat we de hele winter aan boord blijven en dit de beste plek in de haven is. De booteigenaar waaraan de ligplaats was beloofd moet dan maar naar een andere steiger, die minder beschutting geeft; hij woont toch niet op zijn zeilboot. We huren de ligplaats voor een heel jaar; dat is goedkoper dan alleen zes maanden in de winter betalen.

De autotocht hier naar toe was prettig. We hebben nu pas gezien hoe enorm groot dit land is. Jammergenoeg waren de zonnebloemen al uitgebloeid, maar wat druiven betreft zitten we in het goede seizoen. De tussenstop in Oradour Sur Glane heeft veel indruk op ons gemaakt.

Het enige wat niet meewerkte was het weer. Heel veel regen. De auto heeft het prima gedaan, er is maar één dingetje stuk gegaan. En ja, wat gaat er dan kapot als het regent: logisch, de ruitenwisser. Dan zijn er twee mogelijkheden welke wisser er de brui aan geeft: natuurlijk die voor de bestuurder. Een garage onderweg doet een noodreparatie, helemaal gratis. Bij de plaatselijke VW-garage is het onderdeel nu in bestelling, en dat kan morgen al binnen zijn. Al met al hebben we al weer heel veel Frans gesproken.