Höllviken, Zweden, 21-6-2012

In de noordelijke voorhaven van het Falsterbokanal is een jachthaven en daar zijn we vandaag aangekomen. Na een dag van een beetje oostelijke wind, windstilte, een westenwindje en een dikke bries uit het oosten, er moest zelfs nog gereefd worden, vonden we hier een ligplek. Mooi met de kop in de wind. Omdat het intussen een dikke 6 Beaufort waaide, kost het aanleggen wat moeite. Vanachter het stuurwiel komt de opdracht: “Alleen een touw voorop vastmaken, dan komt de rest vanzelf wel!” “Oké” Voorop sta ik met een touw klaar. Verd... ringen op de steiger, daar kan ik geen touw omheen gooien. Afspringen? Gaat niet, het is zo'n lage steiger dat het hoogteverschil meer dan 1,5 mtr is. Terwijl Cees met de motor en boegschroef Antje C steigervrij houdt, rommel ik in de ankerbak op zoek naar de pikhaak met ankerboeihaak. Hebbes.

Het afmeren is trouwens de hele week al steeds verrassend geweest. In Helsingborg lagen we rustig langs de houten kade. Draait de wind naar het zuidwesten, lopen de golven precies de veerbotenhaven binnen, die weer in open verbinding staat met de jachthaven en wordt het water steeds onrustiger omdat het achterin, waar wij dus liggen, terug wordt gekaatst op de kademuren en zorgt dat het een heksenketel wordt. Na één nacht ben ik het zat, we zoeken een nieuwe haven op.

Omdat er alweer een stormachtige nacht, met wind uit het noordwesten deze keer, werd voorspeld, gingen we door naar het eiland Ven. Aan de zuidzijde ligt de door ons uitgekozen haven. Door de verrekijker zien we nergens masten. Het klopt, alleen de veerboten kunnen er in, verder zijn alle kades onbruikbaar, de hele haven wordt gerenoveerd. De wind houdt zich niet aan de afspraak en toont op de middag al zijn kracht en daarom vliegen we alleen op de fok op de dichtstbijzijnde haven, wel op lagerwal, af. Borstahusen. Gasten moeten afmeren in de havenmond langs de noordelijke golfbreker. Precies de plek waar je niet wil liggen bij stormachtige weerberichten.

We proberen met de boot in een vrije box de palen zo ver uitelkaar de drukken dat we er in kunnen, maar de plaatselijke liggers wijzen ons gezamenlijk op de vrije steiger helemaal vooraan. Wat gaan we doen? Als de wind echt, zoals voorspeld, naar het noordwesten draait, dan liggen de gastenplaatsen beschermd achter de dikke muur die op de strekdam is gebouwd. We wagen het er op. Het wordt een woelige nacht. Onweer, zware buien, overkomend stuifwater met bijbehorend zeewier en gelukkig de verwachte noordwesten wind. Extra meertouwen en de lijn van boven uit de mast, bevestigd op de kademuur, kunnen niet voorkomen dat onze kopjes en glazen lustig tegen mekaar aantikken.

De volgende morgen schijnt de zon alweer. Er staat een vrouw naast de boot. Cees vraagt nog: “Can I help you?” Maar dat is niet nodig. Ze kleed zich uit, spreidt haar badlaken uit op het beton zo ter hoogte van onze kajuit en gaat liggen zonnen op de smalle kade direct naast onze boot. Haar vriendin komt wat later naast haar liggen en gaat een boek lezen. Cees zoekt zich een weg over al die blote onderdelen en knoopt onze stormtouwen op de wal los. We gaan maar weer eens verderop.

In Vikhög is het hele haventje vol. De oostelijke havendam is echter verlengd met een stuk houten steiger, alsof ze het gisteren speciaal voor ons gemaakt hadden. Dat klopt gedeeltelijk, hij is nog zo nieuw dat er nog geen kikker, ring of beugel op zit. Met wat lange touwen naar een stuk roestig ijzer op wat losse kadebrokstukken en een lijn naar een voorligger aan de oude kade, liggen we prinsheerlijk. De één na de andere vaste ligger komt voorbij voor een praatje. Waar we vandaan komen en vooral wat we hierna gaan doen en speciaal wat we de volgende morgen gaan doen.

Er komt een leidinggevende Zweed voorbij. Hij wil ons niet wegjagen, maar hij zou het heel prettig vinden dat we wel voor twaalven konden vertrekken. Het Midzomernachtfeest is eind deze week en morgen moet er geoefend worden. De plaatselijke vissersboot brengt het muziekkorps aan land en die moeten dan weer het marstempo oefenen naar het feestterrein. Oh, geen probleem, we zullen op tijd weg zijn.

Nu liggen we dus in Höllviken. Alles is rustig. Morgen is het de langste dag en komen de Zweedse families bij elkaar voor Midzomernacht, wij vieren onze trouwdag. Er wordt regen voorspeld. Blijven we hier lekker een dag liggen.