Dokkumer Nije Silen, 31-12-2016

LOKKICH NIJJIER

Dokkumer Nije Silen, 15-12-2016

                                    NOFLIKE KRYSTDAGEN

Dokkumer Nije Silen, 30-11-2016

Het leven gaat weer zijn gewone haven-gangetje. De meeste boten zijn uit het water gehaald of liggen, hier bij ons achter in de haven, aan de drijvende steigers. Enkelen hebben hun boot verkocht en ééntje, die onverkoopbaar bleek, heeft de zijne in stukjes gezaagd.

Wij gaan door met opruimen, schoonmaken en 't opknappen van de vele kleine klusjes. De rest van het jaar hebben we het daar te druk voor; in het voor- en naseizoen op pad met de caravan en in de zomer zo veel mogelijk zeilen. Als je dan op elke camping, haven of ankerplek de omgeving gaat verkennen en tussendoor nog moet slapen, ontbijten, koffiedrinken, eten, lezen en ontspannen, dan zijn de dagen voor het gewone huishoudelijke werk te kort. Daarom is de winter voor ons voorjaar- en herfstschoonmaaktijd tegelijk.

We kijken al weer uit naar volgend jaar. Dan beginnen we het 'Zwitser Leven Gevoel' weer met in februari een weekje Texel en in maart sleuren we onze hut op wielen richting Zuid-Frankrijk.

Dokkumer Nije Silen, 31-10-2016

We hebben in het naseizoen op het IJsselmeer genoten van de zomerse toegift. Warm weer en een mooie wind. Het was ontspannend zeilen. Geen gedoe met constant op de kaart bijhouden of je nog wel in de geul zit en alle net onder water zittende rotsblokken ruim en aan de goede kant passeert. De papieren kaart is niet eens uit de kast geweest, laat staan dat we constant met pijltjes onze positie hebben bijgehouden of met z'n tweeën op de uitkijk moesten staan.

Intussen liggen we weer op onze vaste winterplek. Gaan we de boot winterklaar maken en is de lijst, met deze zomer verzamelde kluspunten, tevoorschijn gehaald. Antje C is al weer 13 jaar ons woon'huis' en dan is er altijd wel iets dat aan onderhoud toe is. De kachel krijgt als eerste een grote beurt. Laat de winter over een maandje maar komen, dan zijn wij klaar voor Elfstedentocht-weer.

Koersbericht

01 okt - Trintelhaven
         19 mijl - kade
03 okt - IJsseloog
         14 mijl - anker
04 okt - De Lemmer
         29 mijl - Marrekrite steiger Langsleat
05 okt - Snits
         15 mijl - Marrekrite steiger Houkesleat
06 okt - Terkaplester Poelen
         4 mijl - Marrekrite steiger Koude Maag
07 okt - Rengerspôlle
         10 mijl - Marrekrite steiger
09 okt - Earnewâld
         3 mijl - Marrekrite steiger Langesleat
12 okt - Birdaard
         20 mijl - Marrekrite wal
13 okt - Dokkum
         6 mijl - Marrekrite wal Stienfek
14 okt - Dokkumer Nije Silen
         9 mijl - jachthaven Lunegat

Koersbericht

26 sept - Snits
          5 mijl - Marrekrite steiger Houkesleat
27 sept - Fluessen
          12 mijl - wal Nije Krúzpôle
28 sept - De Lemmer
          17 mijl - Marrekrite eilandje Langesleat
30 sept - De Lemmer
          8 mijl - ankeren voorhaven

Langwar, 23-9-2016

Met een ruime milde wind en een klein zonnetje gaat het van Lelystad richting De Lemmer. Nauwelijks helling, kopje koffie er bij. Op het laatste stuk krimpt de wind en trekt speels aan. Direct wordt duidelijk dat we te slordig zijn geweest met slingervast zetten. De schade valt mee, niets kapot dat we niet kunnen missen, het losse toetsenbord, die van de laptop is al een poosje kapot, bungelt rustig aan zijn verbindingskabel. Pas later bij 't opstarten van de computer blijkt dat ie niet meer meewerkt.

Cees schroeft hem uit elkaar. Er is een draadje los. Dat moet met de soldeerbout op te lossen zijn. Omdat er zich toch wat een schroeiende geur verspreidt, zetten we voor de zekerheid de buitendeur open; kunnen we 'm bij brand snel over boord kieperen. Met een mesje houd ik de verschillende lagen plastic en andere kwetsbare delen op afstand en bakt Cees het draadje vast. Dit ging nog redelijk snel, maar het weer in elkaar zetten is andere koek.

Achter elke toets op het bord zit een plastic dopje-achtig iets. Die moeten allemaal weer precies recht boven hun toets liggen en dan kan het zaakje weer gesloten worden. Het moet verscheidene keren overnieuw, maar dan klikt de achterwand er plotseling mooi op. Tegelijk lanceert ie wel al die kleine zwarte schroefjes, voor het definitief vastzetten, in het rond. De leesbrillen moeten er bij om ze allemaal terug te vinden.

Na al dat gepriegel en gezoek zijn we er helemaal klaar mee. Het toetsenbord doet het nog steeds niet. Heeft ie al die harde wind in Zweden en Noorwegen overleeft en wordt het IJsselmeer hem fataal. Gelukkig werken we zelf niet meer voor een uurtarief, we zijn er een hele middag zoet mee geweest. Morgen gaan we naar It Hearrenfean, kopen we een nieuwe. Nu we gezien hebben wat er allemaal binnen in zo'n los toetsenbord zit, kosten die dingen bijna niets.

Koersbericht

17 sept - Blocq van Kuffeler
          10 mijl - anker
18 sept - Almere
          1 mijl - steiger Schateiland
20 sept - Oostvaardersdijk
          7 mijl - steiger
21 sept - De Lemmer
          30 mijl - Marrekrite eilandje Langesleat
22 sept - Heeg
          8 mijl - Marrekrite eilandje Jeltesleat
23 sept - Langwar
          2 mijl - Marrekrite steiger Diken

Ballasthaven, 16-9-2016

Deze zomer hebben we tijdens onze zeiltrip naar Denemarken, Zweden en Noorwegen nauwelijks vogels gezien. Natuurlijk wel heel veel eidereenden en zeemeeuwen en uit de verte één Jan-van-Gent, maar geen enkele nieuwe soort. Dat proberen we nu een beetje in te halen.

We beginnen in Den Oever. Daar zien ze volgens internet een Buffelkopeend. We ankeren mooi in de buurt en kijken rond. Vissers verstoren het gebied nu nog even, maar als die vanavond om zes uur naar huis moeten voor de warme hap, dan komen de vogels wel terug. Het is warm, zeg maar gerust heet. De jeugd uit de buurt komt na het avondeten massaal naar deze hoek om samen te zijn en te zwemmen. Dat gaat met zoveel kabaal gepaard dat er geen vogel onze kant op komt. Er kan een streep door de Buffelkopeend.

Op de ankerplek voor het stoommachinemuseum bij Medemblik is het precies hetzelfde verhaal. Alleen de Kokmeeuw en de Aalscholver zijn doof of niet zo bang uitgevallen. Verder weer niets bijzonders gezien. Nu ankeren we in de Ballasthaven, een ruime plas water tussen Muiden en Amsterdam. Geen nieuwe soort, wel veel vogels. De Krooneend zwemt hier rond, een Visarend vliegt over en veel, heel veel, te veel, Meerkoet.

Op internet volg ik Arjan Dwarshuis (http://world.observation.org/arjan.php). Hij probeert in zijn “Biggest Year” (https://www.instagram.com/arjandwarshuis/) het record 'wereldwijd in één jaar zoveel mogelijk verschillende vogelsoorten zien' van Noah Strycker te verbeteren. Die zag er 6.042 van de geschatte 10.000 bestaande soorten. Arjan probeert het dus dit jaar en omdat 2016 ook een schrikkeljaar is, heeft ie één dag extra. Het fenomeen “Biggest Year” is overgewaaid vanuit Amerika, maar dan ging het alleen om de vogels in het land zelf. Nu is er dus een tweede persoon die het over de hele wereld probeert. Om de kosten van de vele vliegreizen te betalen mogen sponsors wel, maar plaatselijke hulp bij het vinden van de verschillende soorten mag alleen door vrijwilligers worden gegeven.

Morgen gaan we richting Oostvaardersplassen, proberen we het daar maar weer eens. Misschien is het ook maar beter dat wij niet zoveel vogels zien. Als je een jaar lang elke dag meer dan 15 nieuwe soorten ziet, ben je er daarna vermoedelijk helemaal flauw van. Moet je een nieuwe hobby zoeken.

Koersbericht

09 sept - Bornwird
          8 mijl - Marrekrite steiger
10 sept - Hjerbeam
          23 mijl - palen
11 sept - Harns
          3 mijl - zuiderjachthaven
12 sept - Den Oever
          25 mijl - anker
13 sept - Medemblik
          17 mijl - anker
14 sept - Enkhuizen
          18 mijl - anker
15 sept - Ballasthaven
          24 mijl - anker

Bornwird, 9-9-2016

Het KNMI voorspelt voor nu en volgende week warm weer, misschien zelfs wel een hittegolf. Om dan met een caravan op pad te gaan is niet zo aanlokkelijk. Dus hebben we besloten om dit jaar 'Flipper' zijn rust te gunnen op het parkeerterrein in de jachthaven en het vaarseizoen zo lang mogelijk te rekken. We zijn nu via de staande-mast-route onderweg naar het IJsselmeer.

Dokkumer Nije Silen, 6-9-2016

Na 1427 mijl zijn we weer terug in de haven. Alles is goed gegaan, alleen het log doet het nog steeds niet. Na de schoonmaakbeurt door de hobby-snorkelaar heeft ie het twee dagen op halve kracht gedaan. Ook het langzaam aan de grond varen op 'e Lauwersmar heeft hem niet kunnen motiveren om weer aan het werk te gaan. Dat wordt dus een klusje voor volgend voorjaar als we het onderwaterschip weer met antifouling gaan bijsmeren.

Ons fototoestel heeft zijn onvriendelijke kennismaking met onze kuipvloer toch niet zo goed overleefd. Het aan/uit-knopje is stuk en hij beslist nu zelf of ie het gaat doen of toch maar het schermpje op zwart laat. Het blijft elke keer een verrassing. Verder is er binnenin een stukje rubber losgelaten, wat nu op de foto's te zien is. Voor er kiekjes op de site komen worden er heel wat vlekjes weggewerkt en geprobeerd de foto toch nog scherp te krijgen. We sparen voor een nieuwe.

De meteorologen hadden deze zomer wat moeite met goed voorspellen. Overdag hadden ze het meestal goed: west tot zuidwest en een kracht van 5 Beaufort en meer. 's Nachts speelde de wind zijn eigen spelletje en kwam uit alle richtingen, behalve uit de voorspelde. Van het met achteranker aan een rots liggen is dan ook niet veel gekomen. Het liefst zochten we tussen de stenen een ankerplek beschut tegen alle winden, zodat we naar hartelust in het rond konden draaien. Van de 94 nachten dat we weg zijn geweest hebben we er 56 in een haven geslapen.

De zomer was dit jaar een beetje laat met het warme weer. We waren op de terugreis Göteborg al gepasseerd toen de korte broek eindelijk uit de kast kon. Na een paar dagen kon ie er ook weer in, maar de laatste twee weken was het weer blote-benenweer. Om er zo lang mogelijk van te genieten hebben we de vakantie op ús Lauwersmar nog een week gerekt.

Koersbericht

29 aug - Reitdiep
         23 mijl - steiger
Lauwersmar
30 aug - Zoutkamperril
         8 mijl - Marrekrite steiger
31 aug - Stropersgat
         2 mijl - anker
1 sept - Stropersplaat
         1 mijl - Marrekrite steiger
2 sept - Senneroog
         3 mijl - Marrekrite steiger
3 sept - Dokkumerdjip
         8 mijl - ankeren achter eilandje
4 sept - Dokkumerdjip
         1 mijl - Marrekrite steiger bij haventje
6 sept - Dokkumer Nije Silen
         1 mijl - jachthaven Lunegat

Delfzijl, 28-8-2016

Vier warme dagen hebben we in de jachthaven van Cuxhaven gelegen. Het was er erg gezellig, iedereen had tijd voor een praatje. We lopen nu buiten onze schoenen, zoveel complimenten heeft onze Antje C gekregen. Op de fiets, het was 35 graden, hadden we de stad snel bekeken. Donderdagavond, de 25ste, zijn de mannen aan boord gekomen. Vrijdagmorgen heb ik ze goede reis gewuifd en ben snel met de auto naar Nederland teruggereden, waar ik me heb laten verwennen door de thuisblijvers.

Om zoveel mogelijk te kunnen zeilen, zijn ze via Helgoland naar Norderney gevaren. De wind speelde een spelletje en hield zich niet aan de voorspellingen, de motor moest het meeste werk doen. De onweersbuien en harde wind van zaterdagavond kwamen pas toen ze al hoog en droog in de jachthaven van Norderney lagen. Omdat de weersvoorspellingen ook voor zondag hetzelfde winderige en bliksemende beeld gaven, zijn ze om zes uur 's morgens al vertrokken om over het wad naar Delfzijl te varen. Konden de mannen thuis nog even bijkomen om maandag weer aan het werk te gaan.

Koersbericht

22 aug - Cuxhaven
         18 mijl - jachthaven
26 aug - Helgoland
         41 mijl - jachthaven
27 aug - Norderney
         45 mijl - jachthaven
Nederland
28 aug - Delfzijl
         35 mijl - sluiskade

Brunsbüttel, Duitsland, 21-8-2016

Nog een kleine mijl naar de sluizen van Holtenau. Het licht gaat op wit en de er voor liggende boten kunnen invaren. We geven, tegen beter weten in, gas. Nog iets minder dan een halve mijl en het licht gaat op rood. We houden speedboot-snelheid en als we voor de sluisdeur zijn, staat die nog steeds open. En dan geschiet er een wonder, het licht gaat weer op wit. Na al die jaren dat we hier al varen treffen we nu eindelijk een sluiswachter met begrip voor de pleziervaarder. We wuiven en doen de duim omhoog naar de ramen, we denken dat onze vriend daar ergens zit, boven in het gebouw. Snel langszij een andere zeiler en na een kwartiertje gaat de volgende deur al weer open. Dan staan de kanaallichten op drie keer rood. Kunnen we toch nog gaan liggen wachten.

Eigenlijk hebben we tijd zat. Het mannenweekend begint pas op 25 augustus in Cuxhaven en we gaan deze dag maar tot de Flemhuder See. De ankerplek is helemaal leeg. Op de achterste rand van de rede gaat het anker er in. Jaren terug ankerden we eens buiten de rede, toen kwam er iemand van de naastliggende zwemplek ons wegsturen, het is namelijk een nudistencamping. Ook nu komt er een roeibootje aan. Het is een 80-jarige visserman, hij komt een praatje maken. Ja, die gele palen zijn een fiasco, bedacht door een ambtenaar van daar ergens, hij wijst richting Kiel, die vergeten is om bij de ligplaatsbreedtes rekening te houden met de paaldiktes. De aangelegde kade is voor aan- en afvoer van stenen en baggerdrek, nodig voor 't verbreden van het kanaal, wat in 2017 zal beginnen. Hij roeit een stukje verder, doet zijn ankertje overboord, gooit een dobber in het water, zet een parasol op, nestelt zich in zijn tuinstoel en pakt een verrekijker uit zijn tas. Als het te koud wordt om te zwemmen en te zonnebaden is ie klaar met vissen.

Volgende stop is de kade voor de sluis van het Gieselau Kanal. We zijn weer de eersten. Van vorige keren weten we dat als er een groot diepgaand schip door het Kieler Kanal vaart er hier een soort tsunami-golf ontstaat. Met zes touwen liggen we muurvast aan de kade. De hele nacht geen enkele golf, laat staan deining. Misschien wordt er op dit stuk langzamer gevaren, de sluis had het zwaar te verduren door die drukgolven en moest al een poos dicht voor herstelwerkzaamheden. Aan de palen bij de camping van Weiche Dückerswisch is het net andersom. Lagen we daar voorheen heel erg rustig tussen vier palen met vanuit de kuip zicht op de voorbij varende schepen, nu komen er verscheidene hoge boeg- en hekgolven onze kant op. Halen ze hier waarschijnlijk de verloren tijd, van het stukje voor het Gieselau Kanal, weer in. Het geschommel en de krakende touwen maken ons verscheidene keren wakker.

Laatste stop in het kanaal is Brunsbüttel, waar we nu liggen. Ook hier is het niet druk. We liggen in ons favoriete hoekje, direct links om de hoek. Heb je vanuit de kuip vrij uitzicht op het gebeuren voor de sluizen en varen de 'reuzen' op twintig meter aan je voorbij. Voor 10 Euro op de eerste rang. Pas als je op bed ligt krijg je door hoe luidruchtig de brommende boegschroeven en remmende aandrijfschroeven zijn. Morgen gaan we naar Cuxhaven.

Koersbericht

16 aug - Kappeln - Maasholm
         8 mijl - anker
17 aug - Flemhuder See
         31 mijl - anker
18 aug - Gieselau Kanal
         25 mijl - kade
19 aug - Weiche Dückerswisch
         12 mijl - palen
20 aug - Brunsbüttel
         10 mijl - jachthaven

Maasholm, Duitsland, 14-8-2016

In het Deense Søby, een dorpje waar niet veel te beleven is, hebben ze, om het wat aantrekkelijker te maken, deze zomer een kunstroute uitgezet. Op de kade staat een betonnen vissersbroek met laarzen, op een kistje, met een werphengel. We bekijken het van alle kanten en komen tot de ontdekking dat de één er iets heel anders achter zoekt dan de ander. Dat is kunst, zoals wij denken dat het bedoelt is.

Heel anders is een waslijn met oude hemden, dat noemen ze bij 't Fiskershûske in Moddergat geschiedenis. De omgekeerde auto op een bootje, kosten 6000 Deense Kronen, wordt door ons bestempeld als erfopruiming. Het grappigste aan deze opstelling is dat er een bordje bij staat dat je het kunstwerk niet mag aanraken. Een stuk bunker, ter herinnering aan de Deense dwangarbeiders, bestempelen we als oorlogsverleden en de foto van de havendam vinden we niet zo origineel. Daarentegen vind ik de galg met steen mooi en vindt Cees het helemaal niks. Het bordje bij het 'kunstwerk' met uitzicht op de kustlijn had ik leuker gevonden als de 'n' in kunstwerk was doorgestreept, had de kunstenaar tenminste nog iets gedaan voor zijn subsidie. Maar misschien gaat dat woordgrapje niet op in het Deens.

De Denen houden vast heel veel van 'kunst'. Op de Deense televisie kijken we naar de Olympische Spelen. Hele avonden zenden ze, zonder dat er een eigen deelnemer mee doet, in de categorie kunstzwemmen, het duiken van de hoge plank uit. Mannen en vrouwen, alleen of met z'n tweeën synchroon. Ze maken salto's en weet ik al niet wat. Het aller gekste vinden we het echte kunstzwemmen. Staan er twee zenuwachtige dames onder aan een trapje. Halen een keer heel diep adem. Dan gaan de neusjes omhoog, gezicht naar links, slag in de rug en paraderen als twee verstijfde pinguïns naar de rand van het zwembad. Sport, circusact of toch kunst?

Koersbericht

08 aug - Svendborg
         3 mijl - jachthaven
09 aug - Trøense
         3 mijl - anker
10 aug - Ærøskøbing
         15 mijl - jachthaven
11 aug - Søby
         7 mijl - jachthaven
12 aug - Dyvig
         32 mijl - anker
13 aug - Sønderborg
         12 mijl - stadskade
Duitsland
14 aug - Maasholm
         20 mijl - anker

Trøense, Denemarken, 7-8-2016

Zolang we terug zijn in Denemarken zit ik al te hannesen met mijn laptop. Het is onmogelijk om verbinding te krijgen met de wifi-netwerken in de havens. Cees zit al lang met zijn tablet op 't internet, maar zelfs met de long-range-antenne die afgelopen winter op onze boot is geïnstalleerd, lukt het mij niet. De laptop maakt geluiden die ie anders niet maakte en is ook ontzettend traag. Misschien toch ergens een virus opgelopen? Als we andere jaren deze problemen hadden losten we dat op door de computer terug te zetten naar een datum dat ie het nog wel deed. Ook windows 10 heeft deze mogelijkheid. Ergens halverwege juli kiezen we een dag.

Het duurt even, langer dan twee kopjes koffie drinken, maar dan heb je ook wat. Op het scherm staat te lezen dat het gelukt is en dat er opnieuw opgestart kan worden en dat doen we dan ook. De laptop gaat aan het werk, de lichtjes knipperen, er komt zo'n klein draaiend rondje in beeld, hij sluit weer af en doet zijn lichtjes uit en dan weer aan en draait zijn rondje. Het is dat we al koffie hebben gedronken, maar er was tijd genoeg voor nog twee kopjes. Dan geeft de laptop weer een tekst: computer kan niet meer opstarten. Wat we ook proberen, nog eens afsluiten, stekkers er uit, opstarten, langer wachten, stekkers omdraaien, hij doet helemaal niks meer. Alleen nog geschikt voor inlevering bij de recycling.

Afgelopen maandag kwamen we al voor tienen in de haven van Ballen aan. Er is alleen een stuk kade vrij, maar als we onze touwen willen uitgooien komt de havenmeester zeggen dat de plaats is gereserveerd, maar niet voor ons. Hij wijst ons een plek op het eind van een rijtje boxen, kunnen we voor net aan de kade vastmaken en achter opzij aan een paal. We liggen er goed en als we bij de koffie de havenfolders bekijken, ontdekken we dat Ballen een prijs heeft gekregen voor beste haven, vooral omdat ze zulke goede en snelle wifi hebben. Laatste kans, voor dat ie naar het stort gaat, voor mijn laptop. Terwijl het opstarten in werking wordt gezet, horen we iets onder de boot.

Hangend over de achterpreekstoel zien we een man in wetsuit met snorkel en duikbril aan onze schroef rommelen. Wat zullen we nu krijgen? Het is een Deen. Zijn hobby is snorkelen en omdat er in deze wateren zoveel zeepokken zitten gaat ie geregeld het water in om zijn schroef schoon te maken en omdat ie dat zulk leuk werk vindt doet ie dan ook direct maar even de schepen van de om hem heen liggende buren. “Nou, he, bedankt.” Cees weet nog wel een klusje voor hem. Onze speedmeter staat al een poosje op nul. Nu hebben we er nog wel twee, maar die geven de snelheid over de grond aan en dit log doet dat voor de vaart door het water. Pas toen hij het niet meer deed, merkten we hoe vaak we er op keken. De Deen verdwijnt weer onder water en heeft het boeltje in een mum geklaard. Het wieltje zat vast, maar waarom heeft ie niet kunnen zien. De duimen gaan omhoog, bedankt!

Deze pauze heeft mijn laptop goed gedaan. Nu vraagt hij of ik de computer weer wil terug zetten naar de datum voordat ie teruggezet was. Oké, er is nu toch niets meer aan te vernielen. Op zijn gemakkie laat ie alles weer draaien, we eten een broodje en drinken thee. Op het scherm verschijnt, zoals alle keren hiervoor, de tekst dat we opnieuw moeten opstarten en dat doen we dan maar weer voor de zoveelste keer. Maar de laptop heeft zijn leven gebeterd, hij vraagt om de toegangscode, laat alle icoontjes zien en opent zelfs de Google pagina. Hij heeft zichzelf helemaal teruggecyceld.

Nu zijn we een paar dagen later. Het log heeft het twee dagen gedaan en zit nu weer muurvast. Op het display staan twee nullen. De laptop werkt nog, al blijft ie traag en kan ik pas op de wifi inloggen als de meeste mensen in de haven al naar bed zijn. Het downloaden van tekst en foto's naar onze site geeft nog wel wat problemen. Google heeft op eigen initiatief ons bestand van picasa overgeheveld naar Google Photo's. Ik vind wel dat de foto's mooier worden gepresenteerd, maar moet nu wel opnieuw leren hoe dat nieuwe programma werkt. Daar is het internet in deze volle havens veel te traag voor. Dat wordt een klus voor komende winter, is ook makkelijker met mijn computerhulplijnen, de kinderen, in de buurt.

Koersbericht

01 aug - Ballen
         10 mijl - jachthaven
02 aug - Kerteminde
         25 mijl - jachthaven
05 aug - Nyborg
         29 mijl - jachthaven
06 aug - Lundeborg
         11 mijl - jachthaven
07 aug - Trøense
         11 mijl - anker

Kolby-Kås, Denemarken, 31-7-2016

Hoe geliefd Anholt is zien we aan de drukte. Er liggen al schepen buiten de haven voor anker. Daar bedanken we voor, vroeger was het Bergumermeer al te groot om te ankeren, dan is het Kattegat dat zeker. Aan weerszijden van het havenhoofd van de voorhaven liggen al twee zeiljachten en de rest ligt voor anker of met hekanker aan de opgeworpen stenen van de havendam. Door de deining zijn de eerste ankers al los en is bemanning met pikhaak bezig om de boot van de stenen af te duwen. Ook dit willen wij niet, de haveningang is open naar het westen en de voorspellingen zijn dat de wind gaat ruimen, dan wordt het hier een hele onrustige nacht.

In de binnenhaven komt de havenmeester ons tegemoet: “Did you call me?” Nee, we komen op de bonnefooi. Hij kijkt verder niet naar ons om. Naast een houten kotter die weer naast twee vissersschepen ligt pakken we een plek en voor de koffie bruin is hebben zich noch zeven andere zeilboten aangesloten. Het is een chaos van varende, botsende en plaats zoekende schepen. We kunnen niet van boord en terwijl Cees zijn rondes doet met de stootwillen, hop ik snel even naar het havenkantoor om te betalen. Nadat de vissers het bier dat ze die middag hebben gedronken, staand achterop hun boot terug hebben gegeven aan de zee, besluiten ze dat het tijd is om te vertrekken. Negen zeilboten maken los en gaan een rondje draaien en nog één en nog één en nog langer wachten, tot het vissersvolk een uur later, net voordat de veerboot binnenkomt, wegstoomd terwijl ze ons toeroepen dat ze morgenvroeg voor zevenen weer op hun plek willen liggen.

Nog half slapend, roept de wekker ons om half zeven tot de orde. In de nacht is er nog een hele rij boten voor ons bijgekomen. Daar is een hevige discussie gaande. Een Deen heeft het met de havenmeester aan de stok. Wat wij er van begrepen hebben is het de man van de 'call'. Hij heeft een plaats besproken en nu moet ie ruimte maken voor de terugkomende vissersboten. De havenmeester wijst hem er fijntjes op dat ie toch deze nacht een plek heeft gehad, maar dat er niet is afgesproken voor hoe lang. De Deen wil niet los maken en daar is zijn buurman, onze voorbuurman, de dupe van. De rest is al los en hij doet al drijvende met zijn last opzij, een poging om zijn vlaggestok te breken op onze voorpreekstoel. De vlag overleeft het doordat de eigenaar bij zijn roer blijft en met de motor probeert van iedereen vrij te blijven. Zijn vrouw rent rondjes over hun schip om af te duwen, hun eigen touwen binnen te halen en de protestmaker los te gooien.

Wij zijn intussen ook los en varen achter het ruzieënde geheel aan. Dan moeten we volop in de remmen. De rennende vrouw heeft één landvast niet goed binnengehaald en haar man heeft hem nu met de schroef terug gevonden. We hebben de afloop niet meegekregen. Tussen al die drijvende zeilboten, twee vertrekkende vissersboten die overdag vissen en de vijf terugkerende nachtvissers hebben we al onze aandacht nodig om ongeschonden de havenhoofden te bereiken. Dat was Anholt, 260 Deense Kronen betaald, niets van het eiland gezien.

Koersbericht

Denemarken
25 juli - Anholt
        40 mijl - jachthaven
26 juli - Grenaa
        29 mijl - jachthaven
28 juli - Øer Maritime Havn
        24 mijl - jachthaven
30 juli - Hov
        21 mijl - jachthaven
31 juli - Kolby-Kås
        12 mijl - jachthaven

Träslövsläge, Zweden, 24-7-2016

We hebben Noorwegen al weer verlaten en zijn ondertussen ook al een mooi eind langs de Zweedse westkust afgezakt. De steeds maar aanhoudende harde wind waren we helemaal zat. We moesten elke dag reven, maar meestal was alleen de fok genoeg om 6 tot 7 mijl snelheid op de teller te krijgen. Het aantrekkelijke van deze scherenkust is dat je ankert tussen de rotsen of voor vastmaakt aan een steen met achter het hekanker, maar door die stormachtige wind zijn echt goed beschutte plaatsen moeilijk te vinden of zijn ze al door een ander ingepikt. We hopen het zomerweer nu wat meer naar het zuiden te vinden.

Iedereen zegt dat Noorwegen duur is, maar deze keer was het voor ons een koopje. De vier overnachtingen in havens waren allemaal gratis. In Halden was de haven redelijk vol. De enigste plek waar we zouden kunnen liggen was langszij een Nederlander, maar die stond ons nu net niet enthousiast te wenken. Voor een fabriek aan de kade is een privé ligplaats vrij en omdat de eigenaar met vakantie is kan hij ook geen havengeld ophalen. In Fredrikstad liggen we twee nachten achter de olieboot. Dat is de eigen werkkade en valt niet onder het havengeld-betaalsysteem. De laatste plaats die we aandeden was het kleine haventje van Vikerhavn met twee gastenplekken. Als we er aankomen ligt een snelle motorboot zo pontificaal in het midden dat we er niet voor of achter kunnen. Terwijl we overleggen waar Cees mij zal afzetten om dat ding te verhalen, roept een visser dat we wel aan het eind van de visserijkade mogen liggen. Voor die enkele gast die hier komt nemen ze de moeite niet om havengeld op te halen. De Noorse kosten bestonden totaal uit twee witte broden, 20 Noorse Kronen per stuk en dat is ongeveer 4,50 Euro totaal.

Vikerhavn ligt in het Noorse natuurgebied Ytre Hvaler en samen met het Zweedse Kosterhavet vormen zij, volgens hun reclamefolder, één van de eerste officiële zeenatuurgebieden. In en om de 247 mtr diepe zeetrog onderscheidt men ongeveer 6000 verschillende soorten zeeleven, waarvan 200 alleen in dit gebied. Daarvan hebben wij natuurlijk geen beest gezien. De oversteek van het Noorse naar het Zweedse is niet bezeild en het waait ook weer eens hard. Twee keer gereefd komen we hoog aan de wind in Strömstad uit. De volgende morgen gaan we vroeg op weg. De Koster-eilanden zijn populair bij watersporters en om met onze lengte een ligplaats te vinden moet je er vroeg bij zijn. We kijken de overnachters hun koffie uit de kopjes, totdat er twee boten vertrekken en we mooi langs de steiger kunnen liggen. Op de trappers gaan we het hele zuidelijk eiland rond, maar onze score van dit unieke zeelevengebied blijft bij één heel klein vlindertje tussen het gras.

Vandaag zijn we hier in Träslövsläge, 6 mijl ten zuiden van Varberg aangekomen. We hebben het korte-broeken-weer gevonden, het is zeer warm en het waait ook al drie dagen niet. Vanuit hier kunnen we langs deze kust verder zuid gaan en dan via Kopenhagen richting Kielerkanaal of we steken over naar het Deense Anholt en dan via de oostkust van Denemarken richting Duitsland. Volgens de weerberichten komt er morgen een zuidoost windje van 4 tot 6 mtr/sec, maar daar geloven we niets meer van. De afgelopen weken waren hun voorspellingen vaker fout dan goed. Het waaide meestal harder, maar de richting hadden ze wel goed, die was steeds zuidwest tot west. Morgen kijken we zelf wel hoe de vlag er bij hangt of dat ie lekker wappert.

Koersbericht

18 juli - Kalven
         27 mijl - rots met achteranker
19 juli - Skärhamn
         6 mijl - jachthaven
20 juli - Marstrand
         9 mijl - anker
21 juli - Björkö
         10 mijl - jachthaven
22 juli - Vassholmen
         10 mijl - anker
23 juli - Varberg
         40 mijl - jachthaven
24 juli - Träslövsläge
         6 mijl - jachthaven

Hasseløsund, Zweden, 17-7-2016

Het weerbericht heeft harde wind voorspeld, dus hebben we ons anker met de motor stevig in de grond getrokken in de baai van Ulön-Dannemark. Dat het meer dan hard waait blijkt wel als er schuin achter ons een boot met zijn anker aan de haal gaat. De eigenaars merken niets en Cees blaast een serenade op onze koperen scheepstoeter, zodat ze tijdens hun avondeten ook even naar buiten kijken. Het helpt. Net voor ze de rotsen raken kunnen ze de motor starten. Ook als even later een tweede schip los raakt, alarmeert Cees zijn getoeter een verderop gelegen buurman met rubberboot en kan ook deze wegdrijver de stenen ontlopen.

Omdat de weersverwachtingen omhoog worden bijgesteld naar storm met windstoten, besluiten we om 's nachts toch maar ankerwacht te houden. Ik neem de eerste beurt. Het is even na énen als ik wat meen te horen. Als ik uit het raam kijk zit er op onze voorpreekstoel een lichtje dat wij daar niet hebben aangestoken. Terwijl Cees uit bed wordt geschreeuwd, begin ik alvast met afduwen. Een kleine snelle motorboot ligt dwars voor onze punt. Geen mens te bekennen, maar als we heftig op zijn dak slaan verschijnt er een naakte meneer buiten. Krachtig vertelt Cees hem dat ie de motor pas mag starten als we hem van ons ankertouw, dat als rekker dienst doet, hebben weggeduwd en dat ie niet weer voor ons kan ankeren omdat daar te veel plantengroei is en zijn anker dus helemaal geen houvast krijgt.

Wisseling van de wacht om half drie. Om vier uur klinkt er een geluid dat we al eerder hebben gehoord. Deze keer is het een zeilboot van een kleine 13 meter. Weer begint het afduwen en ditmaal slaan we met de pikhaak op het dek om de zeilers wakker te maken. Zes schaars geklede jongemannen lopen paniekerig heen en weer. Cees neemt de leiding. “Jullie twee, afduwen! Jij en jij, touw vastmaken en trekken! Jij, motor starten en wachten tot ik het zeg!” Zo gaat de botsboot langzaam terug in de richting waarvan hij gekomen is en kan zijn motor hem nog meer bij ons vandaan trekken.

Helaas, zijn anker zit al aan de onze vast en hij trekt ons mee. We nemen de nachtbraker langszij. Het waait ongeveer 8 Beaufort en wij zijn al een stukje naar achteren opgeschoven in de richting van iemand die aan een SXK-boei ligt. De mannen moeten hun ankerketting kappen en ons zo spoedig mogelijk verlaten. Ze knopen hun rubberboot aan de ketting om hem zo bij betere weersomstandigheden terug te vinden en de achterbuurman roept dat hij ze wel langszij neemt, dat kunnen die boeien van de Zweedse watersportvereniging wel houden.

Verder is het een schommelende nacht. De volgende morgen na de koffie als het even wat stiller is, gaan we aan het werk. Cees voorop en ik doe het roer, geef motorkracht en stuur bij met de boegschroef. Met heel veel moeite haalt Cees ons anker omhoog met behulp van de ankerlier. Het buitenlandse anker en die van ons zitten als een verliefd stel in elkaar verstrengeld met daaromheen een ketting gedraaid zoals een boeienkoning zou doen. Met touw en pikhaak en een enkel vloekwoord, ontward Cees de knoop. Als het vreemde spul weer naar de bodem zinkt, blijkt dat ons eigen anker ook nog een steen heeft meegenomen. We maken aan een boei vast om de hele zooi aan dek weer op te ruimen.

Vanuit de kuip kijken we toe hoe onze nachtelijke bezoekers hun anker en ketting weer ophalen. Degene die in de rubberboot springt en het begin van de ankerketting weer boven water moet halen, heeft wel geleerd dat als dit ooit weer gebeurt, hij de rubberboot aan het einde van de ketting vastknoopt. Nu moest ie bijna 40 meter zware ketting uit het water omhoog trekken. Na twaalf wuivende handen en het in ontvangst nemen van vele “thanks” blijven we nog een stormachtige nacht aan de boei liggen. Houden weer ankerwacht omdat we niet weten hoe een boei, bedoelt voor schepen tot 8 ton, het zal doen als er bij zulke harde wind een schip van 20 ton aan hangt. Vandaag is de wind afgezwakt naar 6 Beaufort en zijn we naar Hasseløsund gezeild . Nu liggen we langszij een 100 jaar oude viskotter. We worden door de Zweedse eigenaars warm onthaald op koffie, maar we kunnen niet lang blijven. Er moet heel wat verloren slaap worden ingehaald.

Koersbericht

12 juli - Vikerhavn
         12 mijl - visserijkade
Zweden
13 juli - Lagunen
         12 mijl - anker
14 juli - Nordkoster
         7 mijl - jachthaven
15 juli - Ulön-Dannemark
         28 mijl - anker
16 juli - Ulön-Dannemark
         0 mijl - SXK-boei
17 juli - Hasseløsund
         10 mijl - langszij

Fredrikstad, Noorwegen, 10-7-2016

Deze week waren we nog in Zweden maar het voelde al als Noorwegen. Overal boten met de Noorse vlag en bijna geen enkele Zweedse. Veel meer motorboten dan zeilers. Heb je net een open stuk in de scheren met de daarbij horende deining gehad, belandt je in een horde snel motorkabaal met golven waarbij het koffiefilter niet op de thermoskan blijft staan en het water aan dek komt om het open slaapkamerluik op te zoeken.

In Strömstad, de laatste stad van enige omvang voor de grens, is het helemaal een gekke boel. We zijn er in het weekend en laat dat nu net de tijd zijn waarop de Noren, het is maar twee uurtjes varen met hun pk's, boodschappen gaan doen in het veel goedkopere Zweden. De haven is propvol. We veroveren een plekje in het buitenste gedeelte van de haven door een vriendelijk verzoek aan twee andere boten om elk een meter op te schuiven. Rustig liggen is er niet bij. Als het de aantrekkende wind niet is, dan zijn het wel de af en aan varende kooplustigen.

Volgens ons nieuwe havenhandboek kunnen we rustig ankeren, vlakbij de stad, in een baai Lagunen genaamd. Het is een grote baai, maar de wind zit vast in de zuid- zuidwesthoek en mooi achter hoge stenen, ook nog eens begroeid met hoge dennen, vinden we volop luwte en stilte. Dat duurt niet lang. Verderop is een camping en zo aan het begin van het weekend is het benzinegeld nog niet op. Kleine raceboten, waterscoorters, grote raceboten, rubberboten met buitenboordmotor en waterskieërs genieten op hun manier van de baai zolang het nog licht is. En het is hier lang licht in de zomer.

De volgende morgen worden we weer vroeg gewekt door het bekende geluid van golven die tegen onze romp aan klotsen. “Die (...) varende kampeerders! Ga slapen!” vloekt Cees en stapt uit bed. Het duurt even en dan roept ie “Anneke, kom snel kijken.” Een haag van kleine visjes zwemt rondom onze boot. We schatten in: 5 visjes van 5 tot 6 cm lengte per 10 vierkante centimeter, dat over een breedte van ongeveer een halve meter en 30 cm diep langs 2 x de lengte van de boot, geeft een som van 5 x 5 x 3 x 2 x 150 = 22.500. Dus zo rond de 25 duizend kleine visjes.

Of ze vinden onze boot erg mooi, of het water is rond de boot net iets warmer dan verderop, maar vermoedelijk zoeken ze beschutting voor een aanvallende overmacht aan makrelen. Dwars op de boot kun je de moordende golf op snelheid zien komen en dan is het happen maar. De golf met daarin opspringende visjes en een enkele makreel die zijn aandacht teveel bij zijn eten heeft, breekt tegen onze romp. Dat gaat zo door tijdens ons ontbijt, tijdens onze koffie met een koekje en pas als we anker op gaan laten we de moordpartij achter ons. De visjes overleverend aan een tweede vijand, die daarvoor niet zo dicht bij onze boot durfde te komen, de zeemeeuwenkolonie. In het drukke Strömstad kopen we bij de visboer, ik sta tiende in de wachtrij, gerookte makreel.

Koersbericht

04 juli - Grebbestad
         15 mijl - jachthaven
05 juli - Alevikkilen, Killingen
         10 mijl - anker
07 juli - Lagunen
         17 mijl - anker
08 juli - Lagtunen
         4 mijl - anker
Noorwegen
09 juli - Halden
         23 mijl - fabriekskade
10 juli - Fredrikstad
         20 mijl - stadskade

Ulön-Dannemark, Zweden, 3-7-2016

Het mag dan wel officieel zomer zijn, het weer in Zweden weet daar niets van. Elke dag wind, west tot zuidwest in maar drie sterktes 5, 6 of 7 beaufort. We zeilen alleen met de grote fok en halen dan nog een gemiddelde van 6 knopen. Omdat je pas in Zweden in de scheren bent geweest als je je anker hebt uitgegooid tussen al die steenhopen en dat het met deze harde wind echt zoeken is om een beschut stekje, hebben we in Björkö een nieuw boek, koste een dikke 70 Euro, gekocht met daarin mooie zonnige foto's en duidelijke tekeningen van alle aanleg- en ankermogelijkheden aan deze westkust. Hamnguiden 5 Göteborg – Svinesund.

Na Marstrand komt het boek, het moet binnen blijven want het regent weer eens een keertje, op tafel. We zoeken een inham uit en, dat is zo gemakkelijk met dit boek, noteren het vermelde way-point voor het aanvaren van de door ons gewilde ankerplek. Invoeren op de plotter en … komen midden op het land uit. Er gaan wat woorden heen en weer over 'in de scheren mag de navigatie niet verslappen' en als je een positie overschrijft doe dat dan nauwkeurig, maar hoe we het ook controleren het waypoint blijft midden op het gele land zitten. Potver ... hebben we de eerste de beste keer direct de enigste fout in het boek gevonden. We varen door naar de volgende haven, die staat tenminste duidelijk op onze eigen kaart.

Twee dagen later, even voorbij Skärhamn, pakken we het nieuwe boek er weer bij. Het heeft een hele gemakkelijke indeling: overzichtskaarten en overnachtingsmogelijkheden genummerd op volgorde van zuid naar noord. Elke plek heeft één hele bladzijde met duidelijke situatietekening, overzichtelijke windstille foto en uitgebreide uitleg. Die is jammer genoeg wel in het Zweeds, maar een klein stukje Engels maakt dat weer goed. Skärhamn is nummer 72 en zo bladeren we verder. Potverdorie … missen er 6 bladzijden. Dat zijn wel 12 plekken minder. We varen een stukje terug naar een haven die we net met eigen ogen gezien hebben. Zodra we vast liggen zoek ik uit het oud papier de aankoopbon op: “Dat boek gaat op de terugweg terug naar de winkel!”

In de buurt van Lysekil raadplegen we toch maar weer het boek. Nummer 146 Tjuvsund, Småholmarna. Een hele mooie baai om te ankeren. Het binnenvaren is goed aangegeven en de aangegeven plantenvrije ankerstrook klopt precies. Bij een kop koffie in de kuip met uitzicht op een Vos die langs de oever op zoek is naar prooi, bladeren we wat verder in 't boek. En sapperdeflap ... daar vinden we de ontbrekende pagina's terug. Ze zitten weliswaar ergens verstopt, maar ze zijn er wel. We blijven twee nachten liggen; is het boek, in een haven betalen we tussen de 30 en 40 Euro, meteen terug verdiend.

Ook nummer 161 Keö is goed te vinden. De beloofde stalen ogen zitten op de juiste plek in de stenen en de kabels onder water liggen waar ze moeten liggen, uit onze buurt. Ruimte genoeg om het achteranker te laten vallen. Dat 's nachts de wind onverwacht 180 graden draait, aantrekt tot 8 beaufort en we onze steen snel moeten verlaten en daardoor in ons ondergoed doornat zijn geregend, kan het boek niet helpen. Langzamerhand begrijpen wij en het boek elkaar. Nu is onze enige hoop nog dat het weer gaat lijken op de foto's in ons nieuwe havenhandboek.

Koersbericht

27 juni - Tjörnekalv
          2 mijl - jachthaven
28 juni - Ängeviken
          10 mijl - jachthaven
29 juni - Lindholmen
          18 mijl - anker
01 juli - Keö
          12 mijl - anker
02 juli - Hasselösund
          5 mijl - visserijhaven
03 juli - Ulön-Dannemark
          12 mijl - anker

Åstol, Zweden, 26-6-2016

Bij ons in de agenda staat voorgedrukt op 21 juni: begin van de zomer (00.34 uur). Dit feit wordt hier in Denemarken en Zweden uitgebreid gevierd. Het is het feest van de zonnewende of kortweg het midzomernachtfeest. Toen we op de 20ste in Hals in Denemarken aankwamen, waren we te laat, ze waren de tafeltjes en stoeltjes al weer aan het opruimen. Op het eiland Læsø, ook nog in Denemarken, hebben ze op de 23ste een groot strandvuur, maar dat hebben we niet meegemaakt. Het zat wel in de planning, maar omdat de wind op die dag het gunstigst was om over te steken naar het land van de blauwe vlag met geel kruis, is dat feest aan onze neus voorbij gegaan. Vermoedelijk wilde het vuur toch niet branden, want 's avonds, tenminste bij ons op Dönsö in Zweden, heeft het alleen maar geregend. Dit jaar wordt op de 24ste in heel Zweden het midzomernachtfeest gevierd. Ze denken hier wat commerciëler. Omdat er veel drank bij hoort, valt de zonnewende altijd aan het begin van het weekend, kunnen de mensen nog een paar dagen bijkomen en zijn ze maandags weer helemaal 100 procent inzetbaar voor de baas.

Intussen zijn wij doorgevaren naar Styrsö. De ankerplek die we op het oog hadden, valt tegen. We liggen er veel te veel open naar zee en de wind blijft maar pittig uit de westhoek waaien. Toch maar naar de jachthaven, waar natuurlijk geen plaats meer is. Een Zweed roept ons, we mogen wel aan de fabriekskade liggen. Dit weekend wordt er immers door niemand gewerkt. We liggen er lekker uit de wind, stil en rustig. Langzaam verzamelt zich aan de overkant van het smalle water een grote familie met heel veel kinderen. Het gaat er vrolijk en luidruchtig aan toe. Er wordt gezwommen, geschreeuwd en gelachen. Als de barbecue zijn werk doet, keert de stilte 'vreetzaam' terug. De volgende fase is muziek, zang, dans en gejuich.

Om twee uur 's nachts gaat de volumeknop op slaapsterkte, maar om vier uur schrik ik weer wakker. Het geluid is veel sterker en bonkt door de hele boot. Niet zeuren, het is feest. Eén oor op het kussen en de andere onder de dekens. Het helpt niet. Na een uurtje sta ik op. Ligt er vlak voor onze voorpunt een vissersboot met draaiende motor. Wat is dat toch met die visserslui, weten ze niet dat er geluiddempende isolatie te koop is? Horen ze hun kabaalmaker niet meer omdat ze door de jaren heen allemaal doof geworden zijn? Komen ze pas in de goede vismodus door het motorgeluid? Is voor hun de dieselolie gratis? Deze visserman laadt op z'n gemak lege visbakken en kratten met ijs en staat, wel een stuk verderop anders kunnen ze elkaar natuurlijk niet verstaan, te kletsen met de man van de ijsfabriek. Als hij eindelijk vertrekt pakken we voor de koffie nog een uurtje slaap. De Zweden hebben gelijk, van de 24ste op de 25ste was inderdaad de kortste nacht van het jaar.

Koersbericht

20 juni - Hals
          43 mijl - vissershaven
21 juni - Vesterø, Læsø
          34 mijl - jachthaven
Zweden
23 juni - Donsø
          43 mijl - jachthaven
24 juni - Tången, Styrsö
          6 mijl - fabriekskade
25 juni - Björkö
          9 mijl - jachthaven
26 juni - Åstol
          15 mijl - jachthaven

Grenaa, Denemarken, 19-6-2016

Sluizen zijn heel erg schaars in Denemarken, maar wij hebben er ééntje gevonden bij Øer Maritime Havn, een vakantiepark ten Zuiden van Ebeltoft. Door een brede geul kom je aanvaren en de sluiswachter heeft je al van ver gezien. De sluis staat al open en vriendelijk pakt ie je landvasten aan. Menig sluiswachter in Nederland en Duitsland kan van dat tempo nog wat leren, maar het kan ook zo zijn dat ie blij is dat er een boot voorbij komt en er weer eens wat actie is.

We leggen aan in het centrum van het park voor het door ons gekscherend genoemde gemeentehuis. Het is een mooi concept huisjes met haven. Vermoedelijk denken de Denen daar anders over want aan de leegstand en achterstallig onderhoud te zien, is het geen winstgevende zaak. De supermarkt in het complex werkt ook niet echt mee om het aantrekkelijk te maken; ze vinden het niet de moeite waard om verse broodjes te verkopen.

Wel is er rondom een rustig fietsgebied, een groot strand en ongerepte natuur. Een vos probeert een meeuw te pakken en we zien ook een Boommarter, al is 't wel een dooie langs de kant van de weg. Ik probeer er foto's van te maken, maar dat valt niet mee. Op de zeiltocht hier naar toe, had ik mijn camera even tussen de touwen van de grootschoot gelegd omdat we nogal scheef gingen. Daarna koffie drinken, het stuurrad overnemen, een marifoonkanaal opzoeken en als Cees vraagt om het grootzeil wat te laten vieren, laat ik de schoot door mijn handen glippen. Au, dat doet brandend zeer, maar helemaal misselijk wordt ik van het geluid van een vliegend fototoestel, gelukkig nog wel vallend in de kuip. Hier en daar mist ie wat zwarte plastic stukjes, maar niets vitaals. Helaas heeft hij nu moeite met scherpstellen. Onze diagnose: hersenschudding. De wat wazige foto's van de sluis bij het vertrek uit Øer zet ik toch maar op de site, zo vaak ga je niet door een sluis in Denemarken.

Koersbericht

14 juni - Juelsminde
          27 mijl - jachthaven
15 juni - Øer Maritime Havn
          36 mijl - vakantieparkhaven
16 juni - Grenaa
          22 mijl - jachthaven

Middelfart, Denemarken, 12-6-2016

Het Nord-Ostsee-Kanal, oftewel het Kielerkanaal; dan weet je van te voren, dat worden een paar plezierige dagen. De drie wachtenden voor de sluis van Brunsbüttel hebben al aardig de pé in, de sluisdeur is net voor hun neus dichtgeschoven. Dan begint de wedstrijd wie kan het best zijn schip op stroom op de motor toch op één plaats houden. Als er zo'n 20 boten ronddraaien en foeteren, behaagt het de sluiswachter, er was al een poosje geen vrachtschip voorbijgekomen en in de verre omtrek is er ook nergens ééntje te zien, om het licht op een knipperende witte te zetten. We kunnen. Kankeren op het vastmaken in de sluis sla ik over, maar bij het uitvaren krijgt een groepje, ze willen Rendsburg nog halen voor de winkelsluiting, dat wegvaart voordat de deur helemaal open is, de wind van voren. “Pocedure, warten bis die Tür ganz offen ist!”

Wij varen tot kilometerbord 20, drie rijen met elk zes palen, voor een camping. Afmeren in boxen zoals in een jachthaven, maar dan zonder steiger in het midden. Voor ons zijn de boxen te klein en we nemen overdwars bijna één hele rij in beslag. Als er veel schepen komen kunnen we altijd nog gaan ankeren. Er komt een Duitser binnen met een boot van een meter of negen die voor onze kop in de vrije box wil afmeren, dat kan prima. Hij is alleen, geeft een beetje gas, doet de motor uit en loopt naar voren, haalt natuurlijk net de paal niet en moet de motor weer starten Procedure overnieuw, kort vastmaken, hopen dat de boot naar achteren drijft en dat doet ie ook nog. Ojee, voortouw te kort, naar voren, verlengen, laten drijven en zo nog een paar keer. Cees staat lang voorop en heeft genoeg van het afhouden en is blij dat onze voorbuurman eindelijk ligt. Koffie!

Hij ligt niet lekker, onze voorbuurman, en schuift op naast onze voorpunt aan de andere kant van een paal. Zelfde tijdrovende methode, motor aan, motor uit, laten drijven, net niet halen, net niet een touw er om, enz. Cees staat weer een poos in 't gangboord. “Nu alles oké buurman? “ Tweede bakkie! Onze, intussen bekende buurman, vertrouwt het weer niet. Ja wij zien die mooie duidelijke bloemkoolwolk met één zo'n struik er eigenwijs bovenuit ook wel veranderen in een vuile aambeeldwolk, maar wat doe je er aan? Hij wil toch anders gaan liggen. Hij komt naast onze kuip liggen met één paal ertussen. De hele lange procedure is inmiddels bekend, Cees staat weer in 't gangboord. Helpen of aanwijzingen geven heeft geen zin. Er is maar één manier, de zijne, de trage. Pas als een Zweed naast hem vastmaakt en hem meetrekt naar de andere kant, zijn wij van hem af. Ter verzachting van onze al wat oudere buurman vermeld ik dat de onheilspellende wolk op een afstand van 60 km hemelsbreed een tornado heeft veroorzaakt.

Door naar de Flemhuder See. Daar heeft het alwetende kanaalbestuur, ze weten precies wat voor afmeting Sportboote van het kanaal gebruik maken, ook palen neergezet. Paalformaat: vrachtschip-proef. Boxgrootte: aan de smalle kant en had ook iets langer gemogen. Kunnen ze niet helpen, je inzicht in verhoudingen gaat natuurlijk helemaal verloren als je elke dag met zulke kolossen van schepen werkt. Zelf hebben ze dat ook ingezien en dan is er maar één oplossing: rood kruis door het bord: niet aanleggen. Intussen is het Rede-gebied door dit op een onderstel van een boortoren gelijkende geval een stuk kleiner geworden. We denken toch al dat het ankergebied hier zijn langste tijd gehad heeft, verderop is een forse kade aangelegd voor redelijk grote schepen, om daar te komen zal er hier wel een vaargeul doorheen komen.

Sluis Holtenau. Een groot bord: sluis gratis. Wat krijgen we nou? Wegens reparaties aan de kleine sluis, moeten we nog steeds door de grote en werkverkeer gaat voor. Eén wachtend zeiljacht voor ons, er is dus nog plaats aan de wachtsteiger. Wachten, meer boten komen er bij, wachten, ééntje meent dat onze kant van de sluis aan de beurt is en de hele bups maakt los. Volgens ons was het bericht voor de west-vaarders bedoeld en we blijven liggen. Iedereen komt terug, maakt weer vast en het wachten gaat weer door en door. Plotseling een wit knipperend licht, we kunnen. Netjes laten we een groot jacht uit Malta voorgaan en dan, we zijn al bijna bij de deur, houdt het licht op met knipperen: terug. Wachten, rondje draaien, wachten, met een slakkengangetje komt er heel in de verte een coastertje aan; werkverkeer! Eindelijk mogen wij, de sluiswachter roept nog even de regels om: onder geen beding de trappen opklimmen want betalen mag niet, de betaalautomaat doet het niet. Schutten een paar centimetertjes en dan gaat de bel. De deur is nog niet eens begonnen met openschuiven of de sluiswachter roept al dat de Sportboote moeten opschieten. De Duitsers volgen gehoorzaam en varen door de amper halve deuropening. Nederlanders zijn wat recalcitranter en willen nu ze eindelijk in de sluis liggen ook de hele procedure uitzitten. Door een deuropening over de hele breedte verlaten we de sluis. Het waren weer drie gezellige dagen.

Koersbericht

04 juni - Lauwersoog
                       - visserijhaven
Duitsland
05 juni - Norderney
           56 mijl - jachthaven
06 juni - Cuxhaven
           66 mijl - jachthaven
07 juni - Nord-Ostsee-Kanal, Weiche Dückerswisch
           28 mijl - aanlegpalen
08 juni - Nord-Ostsee-Kanal, Flemhuder See
           35 mijl - anker
09 juni - Schlei, Maasholm
           32 mijl - anker
Denemarken
11 juni - Dyvig Fjord
           32 mijl - anker
12 juni - Middelfart
           37 mijl - jachthaven

Norderney, Duitsland en De Pomp, 5-6-2016

We zijn met vakantie! Nou, nog niet helemaal, want ik slaap nog even een nachtje bij de kinderen, maar Cees is tijdens het mannenweekend al aardig onderweg richting Kieler Kanaal. Vanmiddag belde ie uit Duitsland, dat ze over een mistige Noordzee, op Norderney zijn aangekomen.

Al met al heeft het twee weken geduurd voor de nieuwe schroefas geleverd werd. Het inzetten kostte wat extra tijd omdat er een bout brak, maar toen was het ook zo gepiept. Voorzichtig hebben we een week besteed aan proefvaren om de boel te laten indraaien. Nu hebben we het idee dat de nieuwe klembus het wel aan kan om ons, de 100 km kanaal door de kop van Duitsland, naar de Oostzee te brengen.

Morgen is de bemanningswissel in Cuxhaven gepland en trekken Cees en ik verder richting Zweden en Noorwegen. IJs en weder dienende, natuurlijk!

Dokkumer Nije Silen, Lauwersoog, 15-5-2016

3 mei: Alles klaar aan boord, alleen nog wat water tanken. We horen een geluid dat er anders niet was. Wat in de schroef? Voor de zekerheid het achtereind van de boot met één hijsband in de kraan zodat de schroef zichtbaar wordt. Maar net voor we bij havenmeester Rob kunnen aanleggen en Cees achteruitslaat, doet de schroef niets meer. We weten direct hoe laat het is: de schroefas is weer uit de klembus gelopen.

4 mei: Cees begint direct met demonteren, bellen met de fabrikant en oplossingen zoeken. Om 12.00 uur hakken we de knoop door. De schroefas gaat er uit en we vernieuwen de hele zooi. Ook komt er een nieuw type klembus in. Dag mannenweekend, dag vertrek naar Noorwegen.

9 mei: Motorboot 'Zilla', voor deze gelegenheid omgedoopt tot sleepboot, sleept ons naar Lauwersoog. Nu we helemaal volgestouwd zitten met proviand en brandstof zijn we te zwaar voor de kraan op Lunegat. Net voor de middagpauze staan we op de kant, met het achtereind boven de trailerhelling. Zolang de havenmeester een broodje eet, mogen we daar in de weg blijven staan om het roerblad er af te halen. Met behulp van onze sleepbootbemanning lukt het en op onze staanplaats gaat ook de schroef er redelijk gemakkelijk af. De schroefas daarentegen geeft zich niet zo gemakkelijk gewonnen. Maar met de hulp van twee Lauwersoog-liggers, ze behoorden tot onze vaste kijkers deze dag, ligt ie om 19.00 uur op de grond.

10 mei: De schroefas bestellen. Werk- en boodschappenlijstje maken. Nieuwe waterkeerringen, boutjes, ringetjes en Loctite. Deze keer zal de schroefas niet weer los gaan. Ik citeer de kapitein: "Ik zet hem nu zo vast, dat er een slijpschijf bij moet komen als ie er ooit weer uit zou moeten!"

14 mei: Wachten op levering schroefas. We verdoen onze tijd in de caravan. Cees gaat koffiedrinken in de kantine; ik ga vogels kijken en houdt mij bezig met mijn 'guilty pleasure' Het Songfestival. Cees doet een tukkie. "Dat is nuttig", zegt ie. "Ik slaap vast in het vooruit voor als straks de nieuwe schroefas er is, ben ik extra fit om weer dubbelgevouwen op 't wc-vloertje te liggen om diep onder in de boot de zaken weer in elkaar te zetten".

Dokkumer Nije Silen, 30-4-2016

We zijn, op een paar kleinigheden na, helemaal klaar voor vertrek. Zodra de hagel- en regenbuien overgetrokken zijn, er een mooi windje uit het zuidwesten waait en er zonnebrand gesmeerd moet worden, kunnen we losgooien.

Dokkumer Nije Silen, 15-4-2016

Onze Antje C wordt uit haar winterkleding gehaald en opgetuigd voor het zomerseizoen. Het reisvirus begint weer te kriebelen

Dokkumer Nije Silen, 31-3-2016

Iedereen bedankt voor de hartelijke reacties en felicitaties die we hebben gekregen na de geboorte van onze kleindochter.
Het is een echte Boonstra, ze groeit als kool.

Dokkumer Nije Silen, 15-3-2016

We zijn voor de tweede keer Pake en Beppe geworden.
Na Gerke is onze Boonstra-tak nu uitgebreid met Anne-May.

Dokkumer Nije Silen, 29-2-2016

Drie laptops hebben we. Twee werken nog met het uit de tijd geraakte Windows XP, die kunnen dus naar het gescheiden-afval-verzamelpunt. De derde, een Acer, werkt nog prima. Nou ja, behalve het scherm, dat doet het niet meer. Dat is opgelost door er een los exemplaar aan te koppelen. Het toetsenbord heeft er ook de brui aan gegeven, geen probleem, die losse dingen kosten bijna niets. Verder hebben we voor het gemak er een muis aan een kabeltouwtje bij.

Deze week werd bekend dat dit jaar in mei Picasa's fotobewerkings- en fotobewaarprogramma helemaal stopt. De schrik sloeg me om 't hart van die 'vooruitgang', weet je net hoe iets werkt en dan veranderen ze het weer. Onze website draait helemaal op Picasa. Verder krijgen we rechtsonder steeds een blauw kader in beeld met daarop de aanwijzing dat uiterlijk in juni besturingsprogramma Windows 7 vervangen zal worden door Windows 10. Dat zijn twee grote veranderingen in één keer en ook nog in de zomer als we met vakantie zijn. Noorwegen is deze keer de bestemming en we hebben geen idee hoe het daar gesteld is met wifi en internetmogelijkheden.

Dus wachten we niet langer af en nemen het heft in eigen handen en beginnen met het zelf installeren van Windows 10. Het duurt even dat downloaden, maar dan heb je ook wat. Ons beeldscherm vertelt ons dat het installeren van 10 succesvol was en dat er niets van onze computer verloren is gegaan. En dat klopt, we zijn weer helemaal bij de tijd en online. Tot je de computer afsluit. Nadat we hem een nachtje rust hebben gegund, herkent ie plotseling het aangekoppelde scherm niet meer, weet niet wat een extra toetsenbord is en zo'n ouderwetse muis aan een kabeltje is helemaal passé. Raak een lettertoets aan en hij herhaalt hem in het oneindige. Zelfs de toets escape kan onze Acer niet tot de orde roepen.

Na een 'enkel' vloekwoord , we zeggen sinds we pake en beppe zijn sapperdeflap, helpdesk en meermalen “hadden we maar nooit”, ontdekt het scan-programma een virus. Gelukkig, we kunnen weer gewoon typen, als 't toetsenbord het tenminste had gedaan. In wanhoop rukken we alle kabels uit het stopcontact. Als ze terug gestoken zijn doet alles het weer als vanouds. Na een paar dagen de stopcontact-actie herhaald te hebben, heeft Windows 10 bijgeleerd en begrepen wat de bedoeling is en legt zich er bij neer dat wij zo'n veelzijdige opstelling hebben. Alleen als we de laptop dicht doen, dat kan want dat scherm en toetsenbord doen het toch niet, dan schiet Windows 10 weer in de ontkenningsmodus. Onvoorziene kuren en bacteriën daar gelaten, kunnen we weer met onze laptop aan het werk. Nu gaan we eerst even bijkomen van deze sores, genieten van de ouderwetse rust in de haven en geven Windows 10 de tijd om aan ons te wennen. Daarna storten we ons op het probleem Picasa. Later!

Dokkumer Nije Silen, 15-2-2016

Zo nu en dan moet de mens er 's uit. We gaan een dagje Nederlandse “cultuur” snuiven. Picknickmand mee en al vroeg op weg. Noord-Holland is het reisdoel. Op de Afsluitdijk, naast de buitenhaven van Breesândyk, komen de koffie en broodjes op het dashboard. Na een discussie wie de Wieringermeer drooggemalen heeft, was het Lely, Leeghwater of toch iemand anders, brengt TomTom ons via de oude polderdijken in Hoogwoud, precies op het parkeerterrein.

Naast ons stapt een mevrouw uit haar auto en op onze vraag “Bewoner of toerist?” sluit ze zich als plaatselijk bekende bij ons aan als gids-vrijwilliger. Wijzend op een groen hofje met middenin een bankje: “Daar ging ie naar toe als het hem wat te druk werd”. Een tuintje met een hoge schutting er om heen: “Hier kon je hem voor vijf Euro entreegeld, door het raam, zien zitten in de tuin; de buurman verkocht een warm bakkie leut voor één Eurootje aan onze bezoekers”. Om de rondleiding niet al te saai te maken, vertelt ze over de bovenbuurvrouw. Een nog levenslustige vrouw waarvan de gewilde leeftijd gepasseerd was. Zij stelde voor de toeristen, de meesten waren van het mannelijke geslacht, haar balkon gratis open, zodat er vandaar rondgekeken kon worden. Maar zoals dat gaat met echte liefhebbers, ze hadden alleen oog voor de tuin. De balkondeur ging weer op slot.

We komen bij het einddoel van onze trip. Een steeg. Van twee kanten bezet met, jawel, mannen. Terwijl ik me naar voren worstel en half in de bosjes staande een plaatsje vooraan toe-eigen, hoor ik dat de gids aan Cees uitlegt dat ze op meer dan 2000 bezoekers zitten en er zelfs mensen uit het buitenland speciaal met het vliegtuig en een taxi hier naar toe komen. De eerste kijkers al bij zonsopkomst aanwezig zijn en de laatsten wachten tot het te donker is.

Wat zie ik: Mannen liggen roerloos op de grond achter hun fototoestel. In de steeg is een boomstammetje, van een Berk, neergelegd. In het uiteinde zitten half onder de schors Meeldauwwormen verstopt. Verder geen beweging, stilte, alleen de “gids” is nog duidelijk te horen. Als op afroep verschijnt een bruin bolletje op pootjes, een rood slabbetje met witte puntjes en als oogschaduw twee witte strepen. Hij loopt zijn show-rondje, aan beide zijden van de steeg ratelen de cameraknoppen, neemt een wormpje en verdwijnt in de bosjes. Als toegift komt ie vlak naast mij nog even een close-upje halen.

Er zit wel een goede foto bij en na een halfuur houden we het voor gezien. Nemen afscheid van onze begeleidster. Stiekem verdenk ik haar ervan dat deze Roodkeelnachtegaal uit haar volière komt, hij is me te tam en is ook niet bang voor haar luide stem. Maar een vogel die vrij is om weg te vliegen, als ie dat zou willen, is een wilde vogel en één die ik nog niet eerder gezien heb is een nieuwe soort. Verder is er niet veel wilds of natuurlijks aan. Wel geven we haar de tip mee om bij de Gemeente een plaatselijke verordening, voor het verplicht opsluiten van alle katten in het dorp, aan te vragen. Zo'n vol gevreten vogeltje blijft bij zijn rijk voorziene voedertafel op de grond en komt bij gevaar niet meer zo gemakkelijk de lucht in.

Dokkumer Nije Silen, 31-1-2016

Net terug van een week vakantie. Eerst vier dagen uitwaaien op Skylge en daarna een weekend luieren op De Pomp. Morgen krijgt de klussenlijst weer onze volle aandacht.

Dokkumer Nije Silen, 15-1-2016